روزی

روزی که می نشیند
هنوز کنار همان درختی
که نامش را دست های تو می دانند و گیسوان من .
شب که بلند می شود وماه قدم می زند
می نشینم و برای کال ترین آرزوی زمین رویا می بافم.
کنار پنجره می آیم تا نامه ی تازه ام را ستاره بنویسد
بگذار بگویم تو رفتی و
گل های پیراهنم کوچیدند
تو کوچیدی وبادها رفتند..