من دئمیرم استون نژاد دانام من (من نمی گویم از نژاد برترم)

بولود قاراچورلو(1301-1358ه.ش) که در شعر تخلص سهند را برگزیده بود یکی از بارزترین چهره های شعر مقاومت آذربایجان در دوران تسلط استبداد و ستم ملی (دوران پهلوی) است. او با برخورداری از استعداد سخنوری سرشار و سیراب بودن از چشمه فیاض ادبیات فولکوریک و بدایع زبان خلق و آشنایی با نمونه های شعر شاعران ناموری نظیر صمد وورغون پا به عرصه شعر تورکی آذربایجانی نهاد .
از سال 1324 تا فروردین 1358 که دیده از جهان بست بطور مداوم در صحنه شعر آذربایجان حضور داشته است.
او شاعر آزاده ای است که انسان دوستی، مظلومیت، برادری و برابری در اشعارش موج می زند.
او در یکی از این اشعارش می گوید اگر از تورکها دفاع می کنم به این دلیل نیست که آنها را نژاد برتر می دانم بلکه حق انسانی آنها را طلب می کنم او در همان شعر انسانها را به نوعدوستی فرا می خواند و آرزوی یکپارچگی آنها را در سر می پروراند و از این که به ملت آذربایجان ظلم می شود لب به شکایت گشوده و می گوید: ما قارچ سمی نیستیم که از زیر خاک در آمده باشیم ما هم آدمیم و حق حیات داریم