دیگه خسته م از این مهر که دارم ،،،از این سکوت سر د بی اراده ،،،از اینکه با منی و دوری از من ،،،از این چند لحظه عشق از روی عادت ،،،، وجودم غرق دلتنگی دلم از غصه لبریزه نشستم زیر سقفی که ستونش داره می ریزه ،،،،نه راه رفتنی دارم نه دیدار تو اسونه ،،،ته بن بس