فرق اونا با ما!!!!!!!!!!!!!!!!

یا ابا صالح پس کی میایی........

 

زشرار دل می سوزم ز تمامی وجود                                بسم رب الشهدا یکی بود یکی نبود 

یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود                                   روزهای جبهه و جنگ روزهای قشنگی بود

روزهای قشنگی بود روز های سخت جدایی                       کاشکی جنگ تموم نمی شد می شدیم کربلایی

توی جنگ وجبهه ها یه بچّه ی کوچیک بودم                     نبودم با اونا امّا به اونا نزدیک بودم

خاطرات اون روزا هیچ وقت ز یادم نمی ره                       مرغ دل به یاد تابوت شهید پر می گیره

مادری چشمش به در چرا عزیزم نیومد                            بعد چند روز پسرش به روی دستا می یومد

اما بعد جبهه ها ما از خوبا جدا شدیم                             لباس خاکی فراموش شد و بی وفا شدیم

           

                                        یا ابا صالح  پس کی میایی........

 

دست بیعت به شهید و آرمانش نزدیم                              اون چیزی که اونا خواستن ما هرگز نشدیم

اونجا با ذکر حسین شبونه معبر می زدن                         همه جا جار می زدند غلام ابن الحسنن

ذکر یاابن العسگری از لبشون کم نمی شد                        غیر یا مهدی چیزی به دردا مرحم نمی شد

اینجا کم کم خاطرات و ار تو ذهنا می برن                        دیگه حرفی از شهید تو مجلسا نمی زنن

اونجا ناله می زدن چرا آقامون نمی یاد                           حال جبهه خبر از حضور آقامون می داد

اینجا خون به قلب ناز مهدی زهرا شده                           صوت موسیقی تنین اندار محفل ها شده

اونجا کرخه و دو کوهه جنت جانبازا بود                         جزر و مد رود دز مبهوت اشک چشما بود

اینجا با زخم زبون جانبازو تحویل می گیرن                     همه ی عزت و تو ثروت و تحصیل می بینن

اونجا سربند اباالفضل به همه توون می داد                     بسیجی با لب تشنه لب دریا جون می داد

اینجا غیرت می دن و عشق تمدّن می خرن                      با حجاب بی حجاب دم از تمدن می زنن

اونجا رفتن روی مین که دنیا رو رها کنی                       درد بی درمون دنیا دوستی رو رها کنی

اونجا زیر برف و بارون توی سنگرهای سخت                اینجا ویلا و تجمّل رو دلا نشونده درد

یکی  محزون یکی خندون شیوه ی اونا نبود                  این طریق نبوی و سیره ی مولا نبود

در ازای پاره ی دلی که جبهه داده بود                         خونه ی خشتی سزای مادر شهید نبود

این وصیت نامه ی بت شکن خمین نبود                        روی بوم خونه ها جز پرچم حسین نبود

کوچه های شهر ما بی روضه و دعا نبود                      جای هر خون شهید تو مجلسا گناه نبود

رهبر غریب ما اون روزا دلگیر نبود                            صورت شبیه ماهش اینقدر پیر نبود

رد پای شهدا تو زندگیا گم شده                                   شیوه ی عصر جهالت شیوه ی مردم شده

 

                                       یا ابا صالح پس کی میایی........

 

چطوری روز قیامت آقا رو صدا کنیم                           تو چشای مادرش زهرا چطور نگاه کنیم

آقا جون دستم بگیر رنگ جماعت نباشم                       دیگه از جدّت حسین دارم خجالت می کشم

حالا که اومده مردی که رفیق شهداست                        بچّه ی جبهه و جنگ و با صفا و با خداست

اومدم آشتی کنم با تو به والله آقاجون                          رو تو برنگردون از من جون زهرا آقاجون

بس که بد سر زده از من دیگه دل خسته شدم                 به سرم هر چی بیاد حقّمه والله آقا جون

آقا من تو رو قسم می دم به یک مرد غریب                   همونی که کشته شد کنار دریا آقاجون

همونی که یک روزی خیمه هاشو آتیش زدن                  دخترش آواره شد میون صحرا آقاجون

مددی کن که شبیه شهدا پاک بشم                               ذکر یاابن العسگری بگیرم و خاک بشم

 

                                     یا ابا صالح پس کی میایی.........