هولوکاست هسته ای یا رستگاری هسته ای ?

کثــــرت:  اینکه انرژی هسته ای را در قاموس باکره گی یک کشور قلمداد کنیم و عدول از برخی از نیازها را هتک ناموس ، نشان ازباژگونگی فهم ضرورت هاست.

زمانی کسانی در این مملکت ، هولوکاست را افسانه نامیدند و بی هیچ ثمره ای ، زمینه را برای سوء استفاده و مظلوم نمایی برخی درجهان فراهم کردند . و هنگامی که تحریم ها ی کمر شکن سرها را به آستان خاک نزدیک می کرد ، آنرا ورق پاره ای ناچیز دانستند. حال همان  هم کیشان و همسان اندیشان ، توافق دولت کنونی را به “هولوکاست هسته ای ” تشبیه می کنند تا هراس انگیزی و دهشت یک جنایت بشری با ماهیتی ایدیولوژیک را با یک توافقی که در راستای بستر سازی  برای رفاه و زندگی بهتر است ، همسان جلوه دهند.

 اما تشبیه توافق هسته ای با یک حادثه تراژیک تاریخی ، با چه ذهنیت و  بدنبال تثبیت و بازخوانی چه مفهوم و اراده ای میباشد؟ باصراحت می توان ادعا کرد که مدعیان مضمون هولوکاست هسته ای ، یا مغاک دهشتناک آن حادثه را فهم نکرده اند  یا از ماهیت واهمیت توافق هسته ای و از نتایج مثبت پیش رو غفلت ورزیده اند و یا که اساساً هر رویداد خلاف نظر و نفع شخصی شان در این مملکت صورت و ماهیتی شبح وار و ابلیس گونه دارد.

چنین افرادی به آسانی فراموشکار می شوند و لازم است گاهی به یادشان آوریم که رییس جمهور کنونی در قِبَل شعارهایی چون ”انرژی هسته ای حق مسلم ماست ولی زندگی خوب ، رفاه ، امنیت و سلامت هم حق مسلم ماست” توانست به مقام ریاستجمهوری برسد و این رویداد گویای حمایت و رضایت اکثریت مردم  از تصمیمات و اقدامات دولت است. و البته ناگفته پیداست ، هر تلاشی برای پیشرفت اگر زمینه مناسبی برای رفاه و زیست جمعی و فردی سالم برای مردم یک کشور فراهم نکند به شکل ذاتی دارای ارزش خاصی نخواهد نبود.

بر اساس قاعده “سود و زیان ” ؛ توقف و کاهش بخشی از فعالیت های هسته ای در دوران کنونی و در عوض کاهش تحریم ها ، ثمره به مراتب بیشتر و پر بارتری بدنبال خواهد داشت و بر خلاف نگرش برخی از مخالفین داخلی ، این توافق بیشتر به یک رستگاری هسته ای شبیه است تا هولوکاست هسته ای چرا که هولوکاست پایانی برگشت ناپذیر بر زندگانی انسانهایی  معمولی  بود ولی توافق کنونی نرمشی بر اساس منطق و دیپلماسی بین المللی است. پیشرفت علمی و تکنولوژیکی هسته ای حاصل شده در کشور از بین بردنی نیست و بستر ایجاد شده هم اکنون و در آینده مورد استفاده خواهد بود و شناخت روشها و انتخاب رویکردها ی مناسب است که نتایج متفاوتی حاصل خواهد شد. و در همین راستا ست که نمی توان برای تحقق یک خواسته کشور را به انزواع بین المللی کشاند و به تعبیری دیگر ، دست به خودکشی بین المللی زد.

جهان کنونی ، زمان حصار بدور خود کشیدن نیست ، انانی پیشروترند که با پشتوانه قدرت ملی خود در چانه زنی دیپلماتیک موفق تر باشند و اکنون مردم دولتی را انتخاب کرده و حمایت می کنند که رویکرد مناسب را انتخاب کرده و به تفاهمی اولیه با قدرت های جهانی رسیده و این تفاهم قدمی ست آهسته و امید می رود که پیوسته باشد و رضایت از این تفاهم نیز در سطح جامعه قابل مشاهده است.

هنوز شیرینی آثار این توافق به عمل بر کام ملت ننشسته است ولی راهی که گشایش یافته به نظر می رسد شیرین کامی در عمل هدیت مردم خواهد شد و چه خوب است هنوز فرا نرسیده به تلخ کامی بدلش نکنیم . اگر رستگاری را به شادمانگی و امید یک ملت تعبیر کنیم و توافقات صورت گرفته را باریکه راهی در این راستا ، با اندکی انعطاف و دور اندیشی می توان رستگاری را در آن به نظاره نشست تا هولوکاست را./

سعادتمند – ملکی

کثرت