تو نیستی....

فس میکشم نبودنت را...
نیستی...
هوای بودنت را کرده ام...
میدانی؟
پیراهن جداییت بدجور به قامتم گشاد است...
تو نیستی...
اسمان بی معنی است...
حتی اسمان پر ستاره...
و
باران
مثل قطره های عذاب روی سرم میریزد...
تو نیستی...
و من چتر میخواهم...
هرچیزی که حس عاشقانه و شاعرانه میدهد در چشمانم لباس سیاه پوشیده...
خودم را به هزار راه میزنم...
به هزار کوچه...
به هزار در...
نکند یاد اغوشت بیفتم؟...

...

.....

......