وقتی در آشیان کوچک قلبم آرمیدی تا ابد میزبانت شدم اما افسوس که بی توجه به من پرواز کردی و آشیانه راویران ساختی. کاش هرگز طلوع خوش باتوبودن را نمیدیدم که حال درغروب تو تلخ کام انظار طلوعت باشم واین شب فراق که چه طولانیست..... ...
تاریخ درج: ۹۰/۰۲/۱۶ - ۲۳:۰۲ ( 10 نظر , 424 بازدید )