خسته

شعر خسته ازفروغ

خسته

از بـیــم و امیــد عشـق رنـجـورم

آرامــش جــاودانـه مــی خـواهـم

بـــر حسـرت دل دگــر نـیـفـزایـم

آسـایـش بـیـکــرانـه میـخــواهـم

......

پــا بـر سـر دل نـهـاده میـگـویـم

بگذشتن ازآن ستیزه جو خوشتر

یـک بـوسـه زجـام زهـر بـگـرفتن

از بـوسـه ی آتـشـیـن او خوشتر

.......

دیـگــر نـکــنــم ز روی نــادانــی

قــربـــانــی عشـق او غـرورم را

شـایـد کـه چـو بـگـذرم ازاو یابم

آن گمشده ء شادی وسرورم را

.......

آنکس که مرانشاط ومستی داد

آن کس که مرا امید وشادی بود

هرجاکه نشست بی تامل گفت

"او یک زن ساده لوح عادی بود"

.......

میسوزم از این دوروئی ونیرنگ

یکـرنگی کودکـانه مـی خواهم

ای مـرگ از آن لبـان خاموشت

یک بوسه ی جاودانه میخواهم

........

رو ٬ پیش زنــی ببـر غـرورت را

که اوعشق ترابه هیچ نشمارد

آن پیکر پاک ودردمندت را

با عشق به روی سینه نفشارد

........

عشقـی که تو را نثار ره کردم

درسینه ءدیگری نخواهی یافت

وآن بوسه که بر لبانت افشاندم

سوزنده تر آذری نخواهی یافت

........

در جـسـتجـوی تـو و نـگـاه تـو

دیـگـر نـدود نـگـاه بــی تــابـم

اندیشه ی آن دوچشم رویایی

هرگـز نبـرد ز دیـدگـان خـوابـم

دیگـر بـه هوای لحظه ای دیدار

دنبـال تـو در بـه در نمـی گردم

دنبـال تـو ای امیـد بـی حـاصل

دیـوانـه و بـی خبـر نمـی گردم

........

در ظـلـمت آن اتـاقـک خـامـوش

بـیـچــاره و منتظـر نمـی مـانـم

هر لحظه نظر به در نمی دوزم

وآن آه نهـان به لب نمـی رانـم

........

ای زن که دلی پر ازصفـا داری

از مـرد وفـا مجـو ٬ مجـو هرگـز

او معنـی عشق را نمـی دانـد

راز دل خـود بـه او مگـو هـرگـز

 

 

 

                                      (فروغ فرخزاد)