قرآن ! من شرمنده توام (دکتر شریعتی)

قرآن !من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان اوازت بلند می شود همه از هم می پرسند"چه کسی مرده است"

چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است.

قران!من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام.

یکی ذوق می کند که ترا بر روی برنج نوشته،یکی ذوق میکند که ترا فرش کرده،یکی ذوق میکند که ترا با طلا نوشته،یکی به خود می بالد که ترا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و ... آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازی کنیم؟

قرآن!من شرمنده توام اگر حتی آنان که ترا می خوانند و ترا می شنوند،آن چنان به پایت می نشینند که  خلایق به پای موسیقی های روزمره می نشینند...اگر چند آیه از تو را به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد می زنند"احسنت...!گویی مسابقه نفس است...

قرآن! من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه،خواندن تو از آخر به اول ،یک معرفت است یا یک رکوردگیری؟ای کاش آنان که ترا حفظ کرده اند،حفظ کنی،تا این چنین ترا اسباب مسابقات هوش نکنند.خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو.آنان که وقتی ترا می خوانند چنان حض میکنند،گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است. آنچه ما با قران کرده ایم تنها بخشی از اسلام  است که به صلیب جهالت کشیدیم.