سوخته

» تو رفتی،
شهر در تو سوخت.
باغ در تو سوخت.
اما دو دستِ جوانت،
بشارتِ فردا،
هر سال سبز می‌شود.
و با شاخه‌های زمزمه‌گر در تمامِ خاک
گل می‌دهد.
گلی به سرخیِ خون ...«