کودکیم را دوست دارم جون به جایه دلم زانوهایم زخم می شد...

تنهاییم را با دیکران تقسیم نخواهم کرد یک بار کردم چند برابر شد...

زندگی با همه وسعت خویش محفل ساکت غم خوردن نیست حاسلش تن به جزا دادن وافسردن نیست زندگی خوردن و خوابیدن نیست زندگی جنبش وجاری شدن است از تماشاکاهه اغاز حیات تا به جایی که خدا میداند. سهراب سپهری ...

...

...