خوردن این میوه شیطان را از شما دور می کند

خداوند متعال در هر فصلی میوه های متناسب با آن فصل را آفرید تا نیازهای جسمی ما انسان ها را به بهترین وجه بر طرف نماید.

جام خانواده؛

انار ازجمله میوه های بهشتی است که در قرآن کریم از آن یاد شده است. در قرآن آمده است: « و الزیتون و الرّمان مُتَشابِهاً و غَیرَ مُتشابِه » ، زیتون و انار و میوه های متشابه یکدیگر و غیر متشابه هستند». (1) خداوند متعال در هر فصلی میوه های متناسب با آن فصل را آفرید تا نیازهای جسمی ما انسان ها را به بهترین وجه بر طرف نماید.

محققان طب قرآنی معتقدند که انار به عنوان یک میوه بهشتی از این جهت در فصل پاییز به بار می نشیند که فصل پاییز فصل خزان درختان و گرفتگی آسمان است و برای جلوگیری از افسردگی و نگرانی دانه های انار بسیار مفید بوده و موجب شادابی می شوند.

امام رضا علیه السلام به نقل از پدران بزرگوارشان به نقل از پیامبر اکرم (ص) می فرماید: کُلُوا الرُّمَّانَ فَلَیسَت مِنهُ حَبَّةٌ تَقَعُ فِی المَعِدَةِ إِلَّا أَنَارَتِ القَلبَ وَ أَخرَسَتِ الشَّیطَان‏ أربعین یوما؛ انار بخورید، هر دانه‌ای از انار که در معده قرار می‌گیرد، موجب نورانیت دل و لالی یا دوری از شیطان برای چهل روز می‌شود". (1)

دکتر سید مهدی میرغضنفری گفت: انار میوه بسیار مفیدی هم در طب سنتی و هم طب اسلامی است، مزاج انار به طعم آن بستگی دارد. مزاج انار به طور کلی سرد و خشک است و هر چه ترش‌تر باشد مزاج سرد و خشکی آن نیز بیشتر است.

افرادی که مزاج سردی دارند باید در خوردن انار به خصوص انار ترش زیاده روی نکنند. اینکه برای خوردن انار از گلپر و نمک استفاده می کنند به این دلیل است که طبع گلپر و نمک گرم بوده و باعث معتدل شدن انار شده و عوارض سردی آن را می‌گیرد.

یکی از خواص انار رقیق کردن خون و در اصطلاح طب سنتی لطیف کردن خون است، یعنی نفوذ خون به عروق ریز بدن را بیشتر کرده و باعث می شود غذا رسانی به اعضای دوردست بدن زیاد شود.

افرادی که مزاج گرم یا صفرای بالایی دارند انار برای آنها مناسب بوده و صفرابر است. افرادی که معده‌های شلی دارند و یا ترش می‌کنند اگر انار را با گوشت‌های داخلش مصرف کنند حالت قابض داشته و جمع کننده شکم است.

افرادی که انار ترش اذیتشان می کند، باید آب انار را گرفته و با مقداری شکر و پودر قند مخلوط کرده و حرارت دهند و به صورت مایع شربت مصرف کنند، این امر باعث گرفتن سردی انار می‌شود.

1. عیون اخبار الرضا (ع)/ ج2 – ص 32-ح 80