دولتمردان برجسته میانه بعد از انقلاب

1 ـ آیت الله میرزا علی احمدی میانجی

آیت الله احمدی میانجی مؤثرترین شخصیت پس از انقلاب اسلامی بود و بسیاری از صاحب منصبان پس از انقلاب، پرورده و حمایت شده ی ایشان بودند. کمتر کسی آن مرحوم را یک فرد سیاسی صاحب منصب می داند بلکه وی را یک استاد اخلاق می شناسد اما 3 بار حضور در مجلس خبرگان رهبری و عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، خواهی ـ نخواهی یک چهره سیاسی به وی داده بود. بیش از 10 جلد تألیف در فقه داشت. تربیت یافتگان ایشان در انجمن دین و دانش میانه تا امروز شاکله سیاسی و دینی و حتی مدیریتی میانه را تشکیل داده اند.

2 ـ مهدی احمدی

حجه الاسلام والمسلمین حاج مهدی احمدی میانجی، فرزند ارشد آیت الله احمدی میانجی است و در درایت و مدیریت، نشان از پدر دارد. در طول خدمت، از چهارچوب قوه قضائیه خارج نشده و اکنون از سال 1388 با در اختیار داشتن معاونت قوه قضائیه و ریاست شوراهای حل اختلاف کشور، یکی از مناصب مهم قضایی را عهده دار است. 4 سال معاونت سازمان قضائی نیروهای مسلح، 2 سال معاونت دیوان عدالت اداری و 9 سال معاونت وزارت دادگستری نیز در کارنامه ایشان دیده می شود. هرچند پیش از انقلاب اسلامی، چیزی به نام قوه قضائیه وجود نداشت و امور این قوه توسط وزارت دادگستری انجام می شد لیکن با همتراز شدن قوه قضائیه با دو قوه اجرایی و قانونگزاری، ایشان را در مقام معاونت یک قوه، باید بالاترین مقام کشوری در نیم قرن گذشته بدانیم.

3 ـ مرتضی اشراقی

حجه الاسلام والمسلمین حاج مرتضی اشراقی، یار دیرین حاج مهدی احمدی میانجی و فرزند معنوی آیت الله احمدی میانجی است. در نهضت اسلامی و شکل گیری انقلاب در میانه نقش برجسته ای داشت. بعد از انقلاب اسلامی در نخستین دوره انتخابات مجلس، همراه با مرحوم میرزا موسی سلیمی به دور دوم انتخابات راه یافته و آرای زیادی کسب کرد لیکن موفق به ورود به مجلس نشد. پس از آن در قوه قضائیه فعالیت داشت و مناصب مهمی مانند معاونت دیوان عالی کشور را برعهده داشت و اکنون نیز سالهاست که معاونت قضایی دیوان عدالت اداری را عهده دار است که یکی از مهمترین مناصب قضایی است. میانه ای ها ایشان را با مدیریت حسینیه میانه ای های مقیم تهران و منبرهای نافذشان می شناسند لیکن تصمیمات و مدیریت ایشان در سالهای اخیر، در معاونت قضایی دیوان عدالت اداری در امور هیات عمومی، باعث برجسته شدن نقش این دیوان در ابطال بسیاری از تصمیمات اشتباه دولتی شده است.

4 ـ سیدحسین هاشمی

مهندس سید حسین هاشمی، تنها نماینده میانه که پیش و پس از صندلی نمایندگی، یکی از مناصب مهم دولتی را عهده دار بوده است. هیچ نماینده میانه پس از ترک صندلی، موفق به حضور در جایگاهی همتراز و حتی در نصف جایگاه نمایندگی نشده است. پیش از نمایندگی سابقه 9 سال معاونت و مدیرکلی در وزارت های صنایع و وزارت معادن و فلزات را داشت. معاونت وزارت صنایع، معاونت وزارت معادن و فلزات، 5 بار حضور در مجلس و ریاست کمیسیون صنایع و سپس استانداری پایتخت و قائم مقامی وزارت کشور، ایشان را از نظر تنوع و تعدد مناصب، برجسته ترین مدیر میانه ای در نیم قرن گذشته کرده است.

5 ـ سعید فائقی

بسیاری از میانه ای ها مهندس سعید فایقی را دست گیر ترین میانه ای می دانند. دست محبت و حمایت وی بسیاری از دستان مستأصل را گرفته است. 3 بار معاونت سازمان گسترش و نوسازی را برعهده گرفت. مدیرعاملی پست و معاونت وزیر ارتباطات، معاونت سازمان تربیت بدنی، در کارنامه وی دیده می شود. با روی کار آمدن دولت روحانی، برخلاف جریان آب، ایشان با بی مهری در تصدی وزارت ورزش و جوانان مواجه شد. معاونت مجموعه شستا و مدیرعاملی یکی از هلدینگهای بزرگ صنعتی از سوابق اخیر ایشان است. علیرغم اینکه در دولتین احمدی نژاد و دولتین روحانی، مناصب برجسته ای نداشت ولی کمتر وزیر و وکیلی است که نام وی را نشنیده باشد. همین است که همچنان ایشان از بسیاری از معاونین و مدیران کل وزارتخانه ها و نمایندگان میانه ای، معروفتر و دارای نقش برجسته تر است.

6 ـ محمد کیافر

مهندس محمد کیافر در مدت نمایندگی مجلس در دوره ششم و پیش از آن به عنوان مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان‌شرقی (+اردبیل) پروژه های بزرگی در سدسازی برای میانه آورد تا میانه یکی از اقطاب مهم سدسازی کشور شود. هرچند بعد از همان یک دوره حضور در مجلس، بنا بر دلایل سیاسی دیگر هیچ منصب دولت برعهده وی گذارده نشد اما اکنون نیز علیرغم 15 سال فاصله از مناصب دولتی، اعتبار، شهرت و نفوذ ایشان بیش از نمایندگان میانه و حتی استانداران ماست.

7 ـ فیاض شجاعی

فیاض شجاعی را شاید متفاوت تر از دیگرانی بدانیم که معرفی شدند. نه در معادلات سیاسی حضور داشت نه حامی برجسته ای داشت اما همتراز با وزیران برای کسب رأی اعتماد مجلس، در 2 دوره متفاوت در مجلس حضور یافت و رأی اکثریت نمایندگان مجلس را برای تصدی دادستانی دیوان محاسبات کشور گرفت. منصبی که حساسیت و اهمیت فراوانی دارد و می تواند حکم برکناری وزیر را هم صادر کند. همتراز با وزیر است اما بر وزیر نظارت دارد. پیش از نگاه به سوابق ایشان در دیوان محاسبات کشور مانند سابقه 6 سال دادیاری دیوان محاسبات،ریاست شعبه، معاونت و سرپرستی دادسرای دیوان محاسبات کل کشور، ۱۱ سال سابقه ریاست شعبه اول، سوم و ششم دادیاری دادسرای دیوان محاسبات کشور، ۵ سال سابقه معاونت دادستان دیوان محاسبات کشور باید به اخذ رتبه اول آزمون دادیاری دیوان محاسبات کشور در سال ۱۳۷۳ و اخذ رتبه برتر در آزمونهای ورود و مصاحبه قضاوت، وکالت دادگستری و سردفتری اسناد رسمی و همچنین ۷ دوره انتخاب به عنوان دادیار نمونه، رئیس شعبه نمونه و مدیر نمونه در دیوان محاسبات کشور دقت کرده باشیم که با همین لیاقت و سلامت خود تا بدینجا ارتقا یافت. همین داشتن لیاقت و سلامت بود که باعث شد برای بار دوم و برای 4 سال آتی نیز از مجلس دهم رأی اعتماد گرفته و دادستانی دیوان محاسبات را برعهده گرفت. شاید اغراق نباشد بگوییم: ایشان مهمترین و حساس ترین منصب را در میانه میانه ایها دارد که یکی از ده جایگاه خطیر ملی می باشد.