مناجات

دلم گرفته است به وسعت آسمان بی پایانت

به پهنای دشت بی آغازت

باران ربنای زبانم را با قنوت دستانم به ستایش برمی خیزانم

ای بی کرانه ی پنهان از چه روی به این زیبایی می نمایی

که چشمان کورسویم انعکاست را لمس می کند