ضرب المثل کرمانجی

                                               ضرب المثل کرمانجی...

ژَ اَسبِِ خَلکِ گَرِ زو داکَوی
از اسب دیگران باید زود پیاده شد .

ژَ اِش طِم ، اَو دَوِ نُوَ ناوَ
من از آسیاب می آیم ، او می گوید نوبت نیست .

ژِن که بَلانَه ، تو مال بِ بَلا نَوَ
زن که بلاست اما هیچ خانه ای بی بلا باشد .
 

کر ، مَگر ژَ زِرُّوَ گَرِ وَ زِکِ خَه دا لِه خی
چاقو مگر از طلا بود باید به شکم خود بزنی .

بِطِرس ژَ آرِ بِ تُتُون
از آتش بی دود بترس .

بَق وَآوِِّ چاق ناوَ
قورباغه با آب چاق نمی شود .

با خَدِ خِزان بِدَ گُرِّ وَ
بگذار خداوند فرزند بدهد کچل باشد .

با دار هَوَ بَلک و باش بِرِژَ
بگذار درخت باشد برگ و سر شاخه اش بریزد .

تا نان جِه نَه خوی ، قَدرِ نان گَنِم نِزانی
تا نان جو نخوری ارزش نان گندم را نمی دانی .

پیواز آوِّرویِ مالانَه ، یه خانیان دالانَه
پیاز آبروی خانه هاست ، مال خانه هم ایوان اوست .

دَوَّ گِرَ ، بار ِوی ژِ گِرَ
شتر بزرگ است بارش هم بیشتر است .

دینُ برَو که جایل هات
دیوانه فرار کن که جوان آمد .