بیشتر بدانید3 *"تأثیر آسایش و آرامش در زندگی انسان" *

"تأثیر آسایش و آرامش در زندگی انسان"

رسیدن به آسایش و آرامش یکی از دغدغه های جدی انسان است. آرامش آنقدر مهم و حیاتی است که حتی پیامبر اسلام (ص) آن را "غنیمت" و ترک آن را "خسارت" تلقی کرده اند.

در دنیای مدرن همه انسانها بی وقفه از آسایش و آرامش می گویند. بدیهی است که همه خواهان محیطی آرام برای زندگی باشند. و آرزوی داشتن دوستانی خوب و قابل اعتماد در محیط پیرامون خود را داشته باشند و در نهایت هیچکس نمی خواهد درد و غمی پنهان در سینه با خود حمل کند.

باید بدانیم که حتی آن دسته از افراد که به گونه ای در و پنجره عقل و عاطفه خود را بسته اند و به اجاره نشینی عقل و عاطفه دیگران روی آورده اند، دنبال آرامش و آسایش در زندگی میگردند.

عقل و معرفت به ما می گویند، گرچه "آرامش و آسایش" دو روی یک سکه نیستند، ولی در ذات خود مکمل یکدیگرند. درونی کردن این امر می تواند برای رسیدن به آرامش و آسایش راه میانبر خوبی باشد.

حال اگر همه دنبال آسایش و آرامش هستند، چرا اینهمه جنگ و خصومت وجود دارد؟ اگر کتابهای تاریخی را مطالعه کنید، خواهید دید که تاریخ بیشتر گواه جنگ و ستیز بوده تا صلح و دوستی و آرامش.

نقطه تناقض اینجاست که بسیاری ار افرادی که در جستجوی آرامش و آسایش هستند، در ردیف اول بانیان جنگ و خصومت قرار دارند.

آرامش یعنی چه؟ "آرامش" یعنی ایمان قلبی به حضور خالق هستی و تلاش بی وقفه برای عبور از درد و مشقتهای زندگی، یعنی بازگشت روح به نقطه پرگار خودش، به مرکز وجودش، جایی که انسان با تمام قدرت بودنش، با کائنات درهم می آمیزد، جایی که روح در کالبد جسم آرام می گیرد.

در چنین حالتی دیگر "من" و "تویی" در کار نیست. فرد آرامش جو در همه انسانها یک وحدت و یک "ما" می بیند.

آسایش به تلاشی گفته می شود که هدفش تشکیل یک زندگی ایستا و مستقل است. منظور بعد مادی زندگی است: پول و ثروت برای بدست آوردن هر آنچه را که می خواهیم؛ در واقع شخص می تواند با اتکاء به پول و موقعیت مالی خود راه رسیدن به آسایش را برای خودش هموار کند.

البته تجربه نشان داده است که ثروت دلیلی برای آسایش داشتن نیست. بعضاً انسانهایی را می بینیم که ثروتی ندارند، اما در آسایش زندگی می کنند و در مقابل انسانهایی که ثروتمند هستند، اما همیشه در دغدغه قراردارند و مینالند.

پس ثروت ملاک آسایش و رسیدن به آرامش نیست، بلکه می تواند در یک حالت مطلوب، عصایی برای رسیدن به آن باشد.

"آرامش داشتن و در آرامش زندگی کردن"، با توجه به صدها روشی که تعریف و ارائه داده شده، از دشوارترین هنرهای زندگی می باشند.

نظر من این است که آرامش و آسایش مکمل یکدیگرند. "آرامش" بعد معنوی و درونی و "آسایش" بعدی مادی و بیرونی زندگی ما انسانها می باشند. اگر بتوانیم این دو بعد را در هم بیامیزیم، گام بلندی بسوی آرامش برداشته ایم. اگر در ذهنمان به آرامش برسیم، همه دنیا را در آرامش خواهیم دید.

شرط آرامش، ایمان قلبی به حضور خالق هستی و روح و روان سالم و با بصیرت است. افراد دارای آرامش واقعی معمولاً، اگر ثروتمند هم باشند، ساده و بی آلایش زندگی می کنند و روحیه ای شاداب، مثبت و توانمند دارند. بدیهی است که شخصیت آرام اینگونه انسانها در ایجاد آرامش محیط پیرامون شان بی تاثیر نخواهد بود.

آرامش و آسایش مطلق، فراسوی همه آروزهای بشر است و کیمیایی بیش نیست. انسان برای صعود به قله باورها و موفقیت نیاز به تحرک و چالش و تحرک دارد.

همنشینی با همفکران آسایش واقعی نیست. تغییر و تحول ریشه دار و رشد واقعی و تنها زمانی صورت میپذیرد که با وجود تفاوت باروری فکر و اختلاف سلیقه ها در بطن زندگی به آرامش رسیدن را بیاموزیم.

پس بیایید

قلبا به حضور خالق هستی خود در زندگی آگاه شویم و تلاشمان این باشد که قلبهایمان برای همدیگر بتپد تا به آرامش و آسایش واقعی دست پیدا کنیم!