در امارات دادگاهی ندیدم

در این 78 روزی که در زندان انفرادی امارات در حین رکابزنی این کشور بودم.مشخص نشد.که بابت چه جرمی زیر شکنجه و زندانی هستم.اگر جرمی اتفاق افتاده بود.می بایست طبق پروتکل سازمان ملل و...به دادگاه می بردند.تا با مشخص شدن جرم،می بایست آن را تحمل می کردم.در حالیکه در این مدت اصلا در یک جا محبوس بودم. و در این مدت با کسی در ارتباط نبودم.می بایست،سفارت ایران از وضعیت و جرم من اطلاع حاصل می کرد.یا هم وکیل قانونی برایم تعیین می شد.

اصلا حبس در زندان انفرادی آنهم بمدت 78 روز همراه با شکنجه و عذاب روحی و جسمی کار معقول و انسانی نبود.پشت پرده این حرکت اماراتی ها جای سوال دارد.هر چند پیشنهاد مسخره و غیر انسانی آنها در قبول جاسوسی وسوسه انگیز بود.و می توانست شرافت انسانی مرا زیر سوال ببرد.اما تا حد مرگ از بازی خطرناک و نامردانه دوری جستم.چرا که ایمان داشتم.اگر مرگی مقدر است.باید آن را با مردانگی پذیرفت.