سایه مرگ و عذرخواهی

یکی از دوستان میانه ای گلایه ای داشت.تا در جوابیه این عزیز این مطالب را تقدیم نمایم.

بیشتر حرکتهای ورزشی ام در تعطیلات تابستان صورت می گیرد.ودر این چند سال بیشتر با همین وبم اطلاع رسانی کرده ام. برنامه ها و گزارش هاو خاطره ها را با تمام مشغله کاری و فکری و روحی را تا حدودی به روز در این صحفات قرار داده ام.هرچند با محدودیتهای زیادی مواجهه شده ام ولی از تلاش بازنماده ام.

در آخرین حرکتم،تا حد مرگ رفتم.اگر نفسی می کشم.باز لطف خداست.تا به عهدم وفا کنم و از ابزار و امکانات دیگر حاصل این زحماتم را بیشتر عیان کنم.تا اگر فردا نفسی قطع شد.لااقل این مطالب به یادگار بماند.

در این بین سعی می کنم.به پیامها و نظرات دوستان جواب بدهم.اگر کوتاهی صورت می گیرد.نقدا عذرخواهی می کنم.

امسال بعداز آزادی از زندان امارات به جرم واهی جاسوسی و شکنجه درآخرین رکابزنی خارج از ایران،اثرات شکنجه و عذاب روحی و جسمی، تا حدودی انرژی مارا تحلیل برد.و از طرفی حضور در مدرسه و...در کنار  ضعف عکس العمل مسئولین ایرانی در برخورد با این مسئله بدجوری ناراحتم کرد.تا همچنان در آخرین نایم،بازمانده های تجربه هایم را در فرصت کم و مشغله کاری به دید دوست داران قرار بدهم.هرچند نیک می دانم که فرصتی برایم باقی نمانده و این تقلای من حاصل باور دوره عمر انسانی ام می باشد.که باید ایستاده مرگ را پذیرفت.

لذا هر گونه کوتاهی را باور داریم و از همه دوستان عذرخواهی می کنیم و عهد می بندیم.و اقرار می کنیم.این کوتاهی عمدی نیست.بلکه حاصل محدودیتها و ابزار موجود در حد مضیقه یک انسان و ایرانی است.