اداره کل آموزش وپرورش استان آ.ش و دلایل نامهربانی هایش

چند سالی است بعد از خدمت در استان سیستان و بلوچستان ،به استان آذربایجان شرقی منتقل شده و مشغول به خدمت هستم.با ورودم با چالشی مواجه شدم .که هنوز ادامه دارد.هرچند نمی توان برآن نامی جزء اعاده حقم متصور شد.چرا که تلاش کرده ام. با اندک توانایی های خود،در رسیدن به ارزش و قداست معلمی ، از کوچکترین حرکتی غافل نمانم.اما در شبیخونی قرار گرفتم.که شاید چند سالی هم ادامه داشته باشد.می دانم به حقم خواهم رسید.اما بهای سنگینی را خواهم پرداخت.

با امید به تحقیق و تلاش و فعالیت و نویسندگی به آذربایجان قدم نهادم.ندانستم که راه دشواری خواهم داشت.با سنتها و بدعت های جدیدی باید کناربیایم و نیروی خدادادی خود را در تلاش بیشتر صیقل دهم.شاید روزی بتوانم به مرز موفقیت با صرف زمان زیاد برسم.

در مهر 86 اولین برخورد شروع شد.چون کوچکترین و شکننده ترین عضو مجموعه آموزش وپرورش بودم.در جریان انتقالی در بی برنامه گی سازمان ،آنها محل جدید خدمت مرا انتخاب کردند.هرچند در این کار همسرم هم با من در شرایط ناخواسته قرارگرفت.همسرم سال بعد به شهر میانه در اعاده حقمان منتقل شد.اما من همچنان به سر مقصود نرسیدم.این شرایط مرا وارد دنیای کرد.تا همچنان با نامه نگاری با امسال چهار سال در اثبات این تظلم وارد پیکار و جنگ ناخواسته قرار بگیرم.چرا که قرار بود.به سفارش عزیزان برنامه ریز اداره کل آموزش و پرورش استان آذربایجان شرقی فقط یک سال با آنها همکاری کنم.سال بعد طبق برگه درخواست انتقالی به شهر میانه ،مرا به میانه منتقل کنند.هر چند فکرنمی کردم.مرا گول بزنند.ودر عمل انجام شده قرار دهند.تا امروز هنوز پیگیر این عمل زشت و نا پسند هستم.هرچند می دانم به حقم خواهد رسید.اما به بهای هزینه و زمان و عمر و انرژی هدر رفته ،که هیچوقت در پشت این پرده مسئول کوتاهی این حرکت ،گمنام خواهد ماند و مشخص نخواهد شد.

حرکت بعدی ،لزوم نگرش نو به کلاسهای چند پایه بود.در این موضوع خیلی تحقیق و تلاش کرده بودم.واندوخته های زیادی داشتم.ماحصل این تلاش چندین نظریه و شرکت در همایش ها( بخصوص همایش ملی و مهندسی اصلاحات در آموزش و پرورش که در سال 82 در دانشگاه تهران برگزار شد.) و چاپ مقاله در روزنامه هاو... بود.لااقل نشان می داد .با بضاعت کم و کوچکترین عضو مجموعه ،خیلی علاقه دارم.در پویایی سازمانم در تحرک و فعالیت باشم.این جسارت در این استان و مجموعه تا به حال مورد بی لطفی قرار گرفته است.برای تمام این حرفهایم سند دارم.و شاید چند مورد آن در وبلاکم موجود باشد.

همین تجمیع مدارس از نظریه های اینجانب می باشد.که از سال هشتاد،مراحل قانونی آن را ثبت کرده ام.و هیچ شکی هم  با مدارک موجود به نامم وجود ندارد.با اعتراض های انجام شده ،وارد مرحله بدی شدم.گویا این نظریه دو سال پیش  به نام این استان ثبت شده است.هر گونه اعتراضی به خوشایند و مذاق این عزیزان خوش نخواهد آمد.حتما با چالشهایی مواجه خواهد شد.البته نظریه ای که در این مورد کار کرده بودم.کامل و بدون نقص بود.در حالیکه که مجریان این طرح دوست دارند.در حین اجرای طرح نقایص را جبران کنند.تا سندیت آن مورد شبه قرار نگیرد.در حالیکه زمان و هزینه زیادی را می طلبد.هنوز در این مورد درگیرم. و اعتراضم ادامه دارد.

حرکت سوم ،طرح دیجیتالی کردن کتب درسی است.لااقل این حرکت در کلاسهای چند پایه با حساب انگشتی نتیجه خوبی می دهد.این حرکت را از سال 75 در استان س وب شروع کردم.هنوز ادامه دارد.با ورودم به آذربایجان از روستای حافظ از سال 86 رسما شروع کردم.که در تمام بازدید های اداری به آن اشاره شده است.این حرکت با رسم شکنی و جسارت همراه بود.هیچوقت مورد توجه قرار نگرفت.در همایش مدیر آموزگاران استان در اسفند 87 در شهر میانه ارائه شد.بابت آن از مدیر کل استان جایزه گرفتم.فیلمش موجود است. خیلی تلاش کردم.اما در محدوده های بدی قرار گرفتم .تا همچنان در زایش فاصله بیشتر با اداره کل نقش خاصی بازی کند.هر چند بابت این ابتکار و خلاقیت ،در روستای قپچاق دبستان شیخ صدوق تیکمه داش با تمام مظلومیت بدون توجه به دفاعیه ام تخلفاتی شدم.با تحقیقاتی که انجام دادم.گویا گروهی قصد دارند،با برخورداری از امتیازات خاص و دسترسی به منابع ،این حرکت و ابتکار را به نام خود ثبت کنند.اما اسناد موجود و فعالیتهایم در این مورد هیچ شبهه ای را باقی نخواهد گذاشت.این حرکت به نام من است.لااقل آنرا با استناد به بازدیدها به نام خود دارم.البته امسال در یک برنامه با همین موضوع شرکت کرده ام.کپی و دفاعیه این خلاقیت را به تمام مراجع ارسال کرده ام اما کسی پیدا نشده است .آنرا بررسی کند.و جواب بدهد.رسید نامه ها موجود است.

حرکت های ورزشی،داغ این کوتاهی ها برای من غیر قابل تحمل بود.تا هزینه تلاش و عمرم را در تلاشی بیهوده رها کنم.دنبال راهی باشم.که در مقابل این بی محلی ها ،ذهن خسته و رنجورم را در جای دیگر آرامش بدهم.ودر کنارش ثابت کنم. مرد عمل هستم.شاید به نوعی در تقویت روحیه جنگندگی برای اعاده حقم از غافله عقب نمانم.تا آخر تابستان 90 می خواهم در عدد 14 حرکتهایم سکون یابد.بعد از آن به چاپ کتابهایم اقدام خواهم کرد.دو سال اینکار را خواهم کرد.آنگاه برای همیشه از آموزش وپرورش خداحافظی خواهم کرد.دور دنیارا اگر خدا عمری داد و خانواده اجازه داد با دوچرخه استارت خواه زد.اما....

عکس العمل دوستان که در این مدت با آنها در گیرم.با سکوت خاصی همراه است.هر چند در این حرکت ها در شرایطی هستم.که راه بن بستی ندارد.و گرنه خیلی وقت پیش چوب لای چرخم می گذاشتند.فقط اراده و پشت کارم هست.که در سایه لطف الهی در صید حرکتهای با ارزش ورزشی ام مرا به جلو می برد.تا رکوردار حرکت در سه رشته ،آنهم در یک سال همچنان پیش تاز باشم.

این دلایل شاید چکیده باورهایی باشد.که بابت آن ،خوشم که می توانم در حصار بی محلی ها وعدم درک ،شاید رکورد شکن رسم جدیدی باشم.که در تمام عمرم با هزینه آن ،راه روشنی برای اعاده حق باشد.هرچند رنج ها ودردهای فراوانی را از عزیزانی داشته باشم.که روزی بابت این عمل شان خودرا سرزنش کنند.اما این سرزنش زخم های مرا تسکین نخواهد داد.اما سر خوش تر از آن لااقل توانستم به وظیفه انسانی و دینی وعقیدتی خود عمل کنم.ویک رابطه نا گسستنی با معبودم پیدا کنم.ودر چرخش طبیعت عمر خدادادی در مسیر آرمانی قدم بردارم.هزاران مرتبه اورا شاکر و سپاسگزار باشم.