شعر ممنوعه ای که ناخواسته در صدا و سیما پخش شد! سو دییب دیرمنه اول ده آنـــام آب که یوخ...

 

 

 

در مسابقه مشاعره دختر خانمی شعر ممنوعه ای را در مدح زبان مادری اش می خواند.
قسمتی از این شعر بدین مضمون است:

 

مادرم از ابتدا به من "سو" داده است و نه "آب"
او به من "یوخو" یاد داده است و نه "خواب"

مادرم مرا "اختر" نه که "اولدوز" صدا می کرد
وقتی آب یخ می زد به آن "یخ" نمی گفت "بوز" می نامیدش

آری گر سنگ هم ببارد از آسمان، تو آنی و من این
تو مادری داری و من نیز مادری دگر

ســـــــــو دییب دیرمنه اول ده آنـــام آب که یوخ

یوخی ائویرتدی اوشاقلیــقدا منه خواب که یـوخ

ایلکه دفعه که چورک وردی منه نــان دِمـه دی

ازلیـندن منه دوزدانـــــــــه ،  نمکدان دمــه دی

آنام اخـــتر دمیییب دیر منه اولــــــدوز دییب او

سو دوناندا دمییب یخ ده بالا، بــــــــوز دییب او

منه هِـــش  واخ ، بیــا سویله مییـب گل دییب او

قاردییب برف دمییب ، دسـت دمییب اَل دییب او

یاخشی خاطرلاییرام یاز گونی آخشـــام چاغیلار

باغچانین گون چیخا نین دا ،که ایلیق گون یایلار

گل دییَردی دارییم باشیــــــــــوی ای نازلی بالام

گلمه سن گــــر باجیوین آستاجا زلفیــــن دارارام

او دمــــــزده  :  که بیــــا شانه زنم بر ســــر تو

گر نیـــــــــــــــــایی بزنم شانه سر خواهــــر تو!

بلی! داش یاغســـــا گویدن سن اوسان منده بویـام

وار سنین باشقا آنان ، واردی منیـم باشقا آنــــــام

ئوزومه مخصوص اولان باشقا ائـلیم واردی منیم

ائلیمه مخصوص اولان باشقا دیــلیم واردی منــیم

ایسته سن قردش اولاق ، بیر لیــــــک ده ایده ک

ویراخ قول قولا بوندان سورا بیر یولــدا گئده ک

اولاٌ  : ئـــــوزگه کولکلرده گرگ آخمیاســـــــان

ثانیا ،  وارلیقیــــــــــــما خلقیمه خور باخمیاسان

یوخسا گر زور دییــه سن ملتیمی خوار ائـده سن

گون گلر صفحه چونرمجبور اولارسان گئده سن

 

 

 

 

 

(حجم ویدئو کم است، زمان فقط یک دقیقه)