گفتگو با آزاده زارعی: سیندرلای ایرانی همه را غافلگیر می کند +تصاویر

آزاده زارعی بازیگر نقش باران در سریال «آوای باران» از اتفاقاتی که در مواجهه با مردم برایش می افتد، گفت و اینکه سیندرلا آخر سریال همه را غافلگیر می کند.

سریال «آوای باران» به کارگردانی «حسین سهیلی زاده» مدتی است که هر شب از شبکه سه سیما روی آنتن می رود و با توجه به ماجرای دراماتیکی که دارد توانسته مخاطبان بسیاری را به خود جلب کند.

یکی دیگر از موارد مورد توجه در این سریال، استفاده «سهیلی زاده» از بازیگران و چهره های جدید است که توانسته اند در مقابل چهره های باسابقه تر تلویزیون خوب عمل کنند.

«آزاده زارعی» بازیگر نقش باران یکی از این بازیگران جدید است که ماجراهای سریال حول محور شخصیت او می گردد.

زارعی متولد 10 خرداد سال 1368 است و کارگردانی خوانده.

آنچه در ادامه می خوانید گفتگو با این بازیگر خوش آتیه است:

*درباره حضورتان در تلویزیون بگویید. چهر ه تان برای مخاطب چهره جدیدی است.

-بله. در حقیقت «آوای باران» اولین سریالی است که بازی کرده ام.

*پس قبلا تجربه حضور جلوی دوربین را داشته اید.

-بله یک کار دیگر قبلا کار کرده ام ولی همان طور که گفتم این سریال، اولین سریالی است که در آن حضور داشته ام.

*چه شد که برای حضور در این سریال انتخاب شدید؟

-در حقیقت تیم آقای سهیلی زاده با من تماس گرفتند و من به ایشان معرفی شدم. از من تست گرفته شد و تا آخرین لحظه که جلوی دوربین آمدم، نمی دانستم که برای این نقش انتخاب شده ام.

*چقدر با نقش باران آشنایی داشتید؟ با پیچ و خم های داستان آشنا بودید؟

- توضیحی که فقط به من دادند این بود که «باران» یک شخصیت 2 وجهی است. یک دختری است که بچگی اش را در یک خانواده مرفه گذرانده است. در واقع این دوگانگی بود که هم ذات بچگی اش را نگه دارد با فرهنگی که درآن رشد پیدا کرده است و هم وجهی که از نشست و برخاست با تیم شکیب در او رسوخ کرده است.

*گاهی هم خیلی «لات» می شود.

-دقیقاً طبق صحبت هایی که با آقای سهیلی زاده کرده بودم، باران فقط جاهایی که عصبانی می شود، لحن لاتی اش بیرون می زند و در باقی موارد ذات دختر شاهزاده و مؤدبش را دارد. فقط جاهایی که عصبانی می شد این لحنش بالا می رفت. یعنی در برخورد با موقعیت ها لحنش عوض می شد.

*ایفای نقش یک لات برای یک دختر خانم که تجربه اول سریال خود را سپری می کند، مقداری سخت است. برای رسیدن به وجه لاتی باران، مشاهداتی هم داشتید یا فقط تمرین کردید؟

-شیوه مشاهده که در مورد چنین آدمی راحت است. چون اطراف ما پر از آدم هایی است که این ویژگی ها را دارند. فقط کافی است نگاهی به سر چهارراه ها و پشت چراغ قرمزها داشته باشیم. مملو از خانم ها و بچه های کار است که ما بدون توجه از کنارشان عبور می کنیم. فقط کافی است مدتی در حرکات و رفتارشان دقت کنیم تا نوع لحنشان را پیدا کنیم.

من پیش از این مشاهدات با آقای سهیلی زاده خیلی حرف زدم و شخصیت باران با راهنمایی های ایشان و البته شخصیت پردازی نویسندگان در فیلمنامه به «باران» رسیدم.

حتی یک جاهایی باران زیادی «لات» می شد که آقای سهیلی زاده جلوی آن را می گرفت و می گفت که نه زیاد است و کمش کن.

در مجموع تمام این چیزها، نویسنده، کارگردان و خود بازیگر به نظرم در مجموعه ای اتفاق افتاد که این لحن و این بازی اتفاق افتاد.

*باران گاهی اوقات با همان لحن لاتی خود دیالوگ های وزن دار و شعرگونه هم می گوید.

-آنها کاملا نوشته نویسنده ها بود که من فقط تلاش کردم لحن درست را هنگام ادای آنها بگیرم تا به این دیالوگ ها لطمه وارد نشود.

*سریال پُرقسمت «آوای باران» اولین حضور شما در تلویزیون است. فیلمنامه کامل نیست و شما هم به چنین فضاهایی اشراف نداشتید. این موضوع برایتان سخت نبود؟ -فکر می کنم نه. درست است که سریال است اما در زندگی عادی هم تو خبر نداری که یک ساعت دیگر قرار است چه اتفاقی برایت بیفتد. اتفاقاً به نظرم این هوش و ذکاوت تیم ما را می رساند که تو می روی بازی می کنی و نمی دانی بعدش چه اتفاقی قرار است برایت بیفتد. این موضوع به نظر من کمک می کند به حس بازیگر. من اگر بدانم بعدا قرار است چه اتفاقی بیفتد ناخودآگاه روی بازیم تاثیر می گذارد.

*در سریال به شما می گویند «سیندرلا». آنچه که در کودکی برای او اتفاق افتاده شبیه به ماجرای قصه سیندرلاست. البته همین موضوع این حس را برای مخاطب ایجاد می کند که قرار است در آخر قصه نیز همه چیز شبیه داستان سیندرلا به خیر و خوشی تمام شود.

-واقعاً هم تا به حال یک بخشی از زندگی اش شبیه سیندرلاست. «باران» زندگی دیگری دارد، مال یک جای دیگری است، کودکی اش چیز دیگری است و الان همه شرایطش عوض شده است.

*یعنی با توجه به سابقه ای که شکیب از زندگی باران می داند به او لقب سیندرلا را داده است؟

-در حقیقت بچه هایی که از کودکی با او بزرگ شده اند و دیده اند که در کودکی جنس او با آنها فرق داشته لقب سیندرلا را برایش انتخاب کرده اند. حتی آفرین هم به باران می گوید اینقدر تو ادا و اصول داری که با همه ما متفاوت هستی. بچه ها به او این نام را داده اند و رویش مانده است. حتی در یک قسمتی شکیب به باران می گوید که تو با بقیه فرق می کنی.

اسم «سیندرلا» یک نوستالوژی برای خود باران دارد و در دوران کودکی هم قصه ای که زیور برای او تعریف می کند سیندرلا و ماجراهای نامادری اش است. تا اینکه بعدها وقتی که در آن خرابه به او می گویند سیندرلا خودش هم با این نام انگار ارتباط برقرار می کند و آن را دوست دارد. به خاطر اینکه یاد زیور می افتد و فکر می کند او نامادری اش بوده و حالا او آواره شده. در حقیقت باران خودش از اسم سیندرلا استقبال می کند و تا آخر هم سیندرلا می ماند.

*همان طور که پیش تر گفتم، چون داستان سیندرلا را همه ما می دانیم که عاقبت به خیر می شود فکر نمی کنید با این دید مخاطب بداند الان که به این بچه می گویند سیندرلا آخر و عاقبتش خوب می شود؟

-شما شک نکنید ما مخاطب را غافلگیر می کنیم. قول می دهیم در مورد تمام کاراکترها بیننده را غافل می کند.

*تعاملات شما با بازیگران مقابلتان چطور بود؟ مخصوصا آقای مهران احمدی.

-اصلا جلوی آقای احمدی بازی کردن سخت است چون من می دیدمش و بازی ایشان را دوست دارم. تک تک بازیگران به من کمک کردند و فقط لذت بردم از اینکه با آنها همکاری داشتم.

*تعامل هم داشتید که گاهی بگویند چطور بازی کنید؟

-همفکری بله ولی همه چیز زیر نظر آقای سهیلی زاده بود در نهایت آقای سهیلی زاده بودند که می گفتند چه چیزی باید انجام شود و چه چیزی نباید انجام شود در حد یک همفکری بله.

*کار کردن با آقای سهیلی زاده چطور بود؟

-برای من که آرزو بود فارغ از تملق، چون سریال هایی که آقای سهیلی زاده می سازنند پرمخاطب است و به نظر من ایشان یک روانشناس هستند و می دانند مخاطب را چطوری پای تلویزیون بنشانند و آنها کار را دنبال کنند. به نظر من هیچ آدمی اتفاقی سریال آقای سهیلی زاده را نمی بیند. به اسم آقای سهیلی زاده شروع می کنند و می بینند و با داستان جلو می روند و برای من آرزو بوده، چون آقای سهیلی زاده بازیگر معرفی می کنند و هر کسی دوست در کار آقای سهیلی زاده بازی کند.

*شما در مواجه با مخاطب بسیار بالای تلویزیون دلهره نداشتید؟ فکر می کردید اینقدر کار دیده شود؟

-من چون می دانستیم کار آقای سهیلی زاده است مطمئن بودم کار دیده می شود چون شما سریال های قبل ایشان هم نگاه کنید همه سریال ها پرمخاطب بوده و آدم کار سخت می کند و من می دانستیم به خاطر سریال؛ من هم دیده می شوم. منتها سخت است خیلی آدم های زیادی و قشرهای مختلف درباره ات قضاوت می کنند و آدم یک ترسی هم دارد.

*این قضاوت ها برای شما دلهره ایجاد نمی کرد که بر بازی تان بخواهد تاثیر بگذارد و یا شما تلاش کردید این دلهره را مهار کنید؟

-دلهره واقعا نبود. باران آدم ترسویی نبود. کلا آدم جسوری است. با دیالوگ های سنگین، نقش سنگین. این جسارت باعث می شد که آن دلهره را مهار کنم و از همان روز اول با جسارت مواجه با نقشم مواجه شدم. سعی کردم با جسارت با این نقش برخورد کنم نمی دانم چقدر موفق بودم.

*درباره اینکه مشخصاً باران در این سریال خال داشته باشد، تصمیم قبلی بود که در فیلمنامه گرفته بودند و یا نه. وقتی شما را دیدند که خال بر گونه دارید، گفتند از این المان هم استفاده کنیم؟

- مجبور بودند به خاطر اینکه من انتخاب شدم و خال هم داشتم. جفت خال های صورتم متعلق به خودم است. جسارت بخشی از وجود آدمهاست. من چون در جریان نیستم نمی توانم چیزی بگویم چون یادم نیست. منتها ما احتیاج به یک شاخصه داشتیم که باید از آن استفاده کنیم حالا ممکن است یک خال باشد یا چیز دیگری. این خال یک المانی بود که می توانست کمک کند به قصه. حالا انتخاب شدم و خال هم داشتم و نویسنده هم از آن استفاده کرده است.

*پس از قسمت هایی که پخش شده واکنش مردم نسبت به شما چه بوده است؟

-خیلی دلشان برایم سوخته. چون فکر می کنند من هم همین زندگی را دارم ولی دلشان واقعا سوخته. همه فکر کرده بودند واقعا من در همین زندگی هستم و دلشان برایم سوخته است. حتی من به یکی از بچه های آشنایمان یک هدیه ای دادم حتی من را ندیده بود ولی گفته بود به سیندرلا بگویید چون گدا است و پول ندارد این هدیه اش را من نمی گیرم از او و وقتی یک بچه تو را باور می کند و فکر می کند تو پول نداری و در گداها بزرگ شدی حتی گفته بود حالا که این هدیه را به من داده ناهار دعوتش کنیم بیاید ناهار بخورد و حداقل گرسنه نماند و این خیلی برای من حس عجیبی داشت که یک شخصیتی را بازی کنی که یک بچه کوچک اینقدر تاثیر بگیرد.

*در مواجه با شما نخواستند بگویید آخر قصه چه می شود؟

-بله- خیلی. همه حتی افراد نزدیک از من پرسیدند آخر داستان چه می شود ولی من نه می خواهم و نه اجازه دارم که بگویم، مدتی پیش ماشین من را دزد زده بود و وقتی زنگ زدم پلیس 110 آمده بود و گفت اااا... باران و اصرار کرد که پایان سریال را برایش تعریف کنم/ گفت فقط بگو آخر قصه باران به فرید می رسد؟ گفتم من نمی توانم بگویم. ولی من می دانم شما پیگیر کارهایم هستید.

*شما فکر می کنید این سریال به قشر متکدیان جامعه که دیده نمی شوند، کمکی کند؟

-به نظر من دیده که می شوند. چون هر روز ما داریم بچه های کار را می بینیم و بی تفاوت از کنارشان عبور می کنیم. نهایتاً نشسته ایم در ماشین مان و بخاری را هم زدیم و شیشه را می دهیم بالا و خیلی بخواهیم لطف کنیم یک چیزی از آنها می خریم و می رویم. به نظر من هیچ اقدامی نمی شود برای کودکان کار کرد. ولی سریال ها خیلی تاثیر دارند، سریال پرمخاطبی که، تِمش در مورد این بچه های کار است معلوم است تاثیر می گذارد. امیدوارم این تاثیر مقطعی نباشد.

*صحبت پایانی ندارید؟

-من قسمت بعدی را نمی توانم پیش بینی کنم، حتی فیلم نامه می خوانم و چند تا سکانس جلوتر را نمی توانم پیش بینی کنم تازه خودم که در فضای این کار هستم، هیچ پیش بینی نمی توانم بکنم برای این کار و هیچ کس هم نمی تواند. طبیعتاً هر بازیگری که کار می کند دوست دارد آخرش همه را شگفت زده بکند و من هم دوست دارم و طبیعی است.