آنقدر برای دیدنتـــ عجله کردم که هنوز
"دلــــــم"
بند کفش هایش را نبسته بود

چقـــــدر
شبــــــ اضــــافه مـــی آید
وقتــــی که نیستی

یک ساعت که آفتاب بتابد
خاطــره آن همه شبهای بــــارانی از یاد می رود
این است حکایت آدم هــا
فراموشـــــی

هر فردی بهتـــرین هم که باشد
اگر زمانی که بایــد باشد، نباشد
همان بهتـــر که نباشد

تـــو باشـی
مـَن قـــدم به قــدم
فــَدایتــــــ مــی شـــوم

بدون تــــو “لبـــم”
فقط به درد حرف می خورد

درد هــم
دردش مــی آید
از این همه تنهــایی

مـن باید در او قدم میزدم
یا او در مــن !
به راستی
کدامیکــــ خاموش تر بودیم ؟
کدامیکـــ تنهاتر
شبــــ
که مـــاه را داشتـــــ
یا مـــن
که تـــو را نداشتم

توقع زیادی نیست
خواستن کمی امنیتــــ
در آغـــوش تــــو

هنوز دلخوشی ذهن خسته ام این است
که در خیال خــودم
هنوز بی خیال مـــن نشدی

چــه تلخـــه
خـــــودت مجبــور بشی بری
امـــا دلتـــــ باهات نیـــــاد

به انگشتــــ هات بگو
لبهای مــــرا ببـوسند
به انگشتــــ هات بگو
راه بیفتند روی صورتم
توی موهــام
قــدم زدن در این شب گرم
حالتــــ را خوب می کند
گل مــن
گاهی نفس عمیق بکش
و نگذار تنم از حسودی بمیرد

می ترسم
کسی نه خودت را
که دوست داشتنت را از من بگیرد

پیانیستــــ نیستـم
خــوب مــینوازد انگشتانم
امــا اگر بر تـن تــــو نوازشــگر شوند
مــــــــن عـاشـــــــق تـــــــــو
نــــــــــــه
عـــــــــاشــــــــق بــــــــــه تــــــــــو رســیـــــدنــــم
