تا دوبــاره دیدنتــــ
این رختخوابــــ را وارونه خواهــم خوابیـــد
خیــانتـــــ است به تــــو
سر بر کنار خیالتــــــ گذاشتن

تـــو نمی توانی از قلبـــم جدا شوی
فــــرشته هــا
مجــــاز به ترکــــ بهشتــــ نیستند

هــــر روز
به این پـای بی خاصیتـــــ می گـویم
مــــرا پیش یـــارم ببـــر
امــــا به محل کــار می رسم
به محـل خـــرید
به محـل خـــوابــــــ

عـاشــقم
اهل همین کوچه ی بن بستــــ کناری
که تــو از پنجره اش پای به قلبــــ منِ دیوانه نهادی
تـــو کجا ؟ کوچه کجا ؟ پنجره ی باز کجا ؟
مــن کجا ؟ عشق کجا ؟ طاقتــــِ آغاز کجا ؟
تــــو به لبخنــد و نگاهی
مـــنِ دلــــداده به آهـــی
بنشستیـــم
تــــو در قلبـــــُ
مـــنِ خسته به راهــی
گُنــه از کیستـــــ ؟
از آن پنجره ی بــــاز ؟
از آن لحظه ی آغــــاز ؟
از آن چشـــمِ گنــه کــــار ؟
از آن لحظه ی دیــــدار ؟
کاش می شد گنهِ پنجره و لحظه و چشمتـــــ
همه بر دوش بگیـــــرم
جای آن یکـــ شبـــــ مهتاب
تــــو را تنگـــــ در آغـــوش بگیــــرم

کـارم از تکیـه گذشته
دلــم می خواهـــد
تـــوی بغلتــــــ بمیـــــرم

برای آشتـی
دلایلتـــــ چقدر منطقی استـــــ
وقتــی
با زبـان بـوسـه حـرف مـی زنی

ســرد بـودم
امـا نه آنقـدر که کــوچ کنی
بـاور کن هیچ قشلاقی
قــد ِ آغــوش ِ مــن گـــرم نیستـــــ

مــن امــا
به یکــــ لحظـه ی کوتـاه قانعــم
تــا از آن عبـور کنم
با گـرمای دستان تـــو
بـر دستانــــم

جـوابی ننـویس
حـرفی نـزن
به آغوشتــــ باز خواهم گشتــــ
همچون یتیمـی که به تنـها سرپنـاهش باز می گردد
باز خـواهم گشتــــ
و گیسـوان ترم را
که راه رفتن زیر ناودان ها را انتخابــــ کرده بود
به دستانتــــ می سپارم
تا خشکشـان کنی

هـر بار که هوای رفتن به سرم مـی زند
می روم در گوشه ای تنـها مـی نشینم
تا این ســودا از خیالــم بگذرد
می دانم اگـر بــروم
هـرگـز به اینجــا باز نخــواهم گشتـــــ

وقتی به تـــو فکــر می کنم
دستــــ من نیستـــــ
طــرز احساسی که دارم
مــن از عهد بــاران
تـــو را خواسته ام
و هیـچ دستی
تـــوان تغییـــر گذشته را ندارد
حتّـی تـــــو

دستی ستـــ که جای چای، ســم می ریزد
زلفی ستــــ که جای عشوه غـــم می ریزد
یکـــ خــاطره ی دورِ فـــراموش شده
گاهی همه چیز را به هـــم می ریزد

مـن از تـو اصل تـو را برگزیده ام که همیشه
دلتـــ مراستـــ تـو خود گفته ای اگر بدنتــ نیستـــ
چنین که عطر تنتـــ ره به هر نسیم گرفته استـــ
تــو با منــی و نیازی به بـوی پیرهنتـــ نیستــــ

زود مستم می کند چشمتـــ برایم خوبــ نیستـــ
دیدن تـو کمتر از نوشیدن مشروبـــ نیستـــ
تا نگاهم می کنی سرگیجه می گیرد مـرا
پیش چشمانتـــ شرابـــ کهنه هم مرغوبـــ نیستـــ
توی آغوشتـــ عجبـــ آرامشی خوابیده استـــ
من در آغوشتـــ که می گیرم دلم آشوبـــ نیستـــ
می پلنگی حـال صیدتـــ را دگرگون می کنی
توی چنگتـــ هیچ آهـو بره ای محجوبـــ نیستـــ
چنگــ و دندانی بـزن بر نـرمگاه گـردنم
لج نکن صیاد امشبـــ حالم اصلا خوبـــ نیستـــ

اول سراغِ چشـم هایَـتـــ رفتـم
چشــمهایِ تـــو
گفتـم مبـادا بســوزد
وَ ناز خـوابـــِ تــو کابوس شود
بعد سراغِ موهایَـتــــ رفتـم
مـوهایِ تــو نـاز بـودُ
بــاز بــود آنقــدر که گفتم
مبادا که سفتــ بگیرد این دستـــ هایِ چِغـرَم
بعد تــو دردت بیایدُ خوابـــ از سرتـــ بپرد
بعد سراغِ لبــــ هایَـتــــ
لبــــ هایِ تـــو داغ بـود خیلـی داغ
آنقـدر که نمی شد، نبوییـد، نبـوسید
گفتم مبادا که سـردیِ تنَــم
لبانِ گـرمِ تــو را یـخ کند
مبادا که بـوسـهام
لبـــِ لطیفـــِ تـــو را زخــم کند
مبادا که وقتـــِ بوسه خیالِ خـوشِ تــو را خَش کند
مبـادا، مبـادا که
اصلا خــودَت بگـو
می خواهی کجایِ خیالِ تـــو بمیـرم
نـاز گلَـــم ؟
