جــــایــی هست در وجــــود من
جـــایی هست در وجــــود من
که جز تـــو هیــــچ کس نمی تواند آنرا پـــر کند
ابــرو هــــایت را بــــرایم گـــره نـــــکن
اصلا تو، تمام مقیاسها را زیر و رو کردی
ابرو هایت را برایم گره نکن. با اخم هایت که، چیزی درست نمی شود
فقط دل من میلرزد و آن موقع است که، دنیایم بهم میریزد
پس، بیا با هم کنار بیاییم. اخمهایت را باز کن
باور کن چیزی به نام لبخند هم وجود دارد که، خیلی به تو می آید
من هنوز هم تمام زیبایی های دنیا را با تو می سنجم
بــــاور کــــن مــــی میــــــرم
تعریف ساده ای دارد
چشمانت…!
باز باشند زنده ام،
ببندی می میرم…
باور کن می میرم…
چشمـــــانـــم مــــی ســــوزنــد
خدایا من دلم را صابون زدم به عشق او …
ولی چرا چشمانم می سوزند ؟؟؟
جـــــانـــم آتــــش گــــرفــــت
خواستم هرچیزی راکه بوی او میداد
بسوزانم
جانم اتش گرفت
ســــاعـــت هـــای نبـــودنــــت
سـاعتـــــــــ هـای نبودنتــــ
روی مچـــــم بستــه نمیشــــه
حلقــــه می شـــــوند دور گــــــــردنــــم
شــــهر را به آتــــش نمیـــکشم کـــه هیــــچ …
روزی با خود فکر میکردم
اگر روزی او را نبینم شهر را به آتش میکشم
اما امروز حاضر نیستم
کبریتی روشن کنم که ببینم او کجاست
چــــتـر دســــتانـــــم
گر باران ببارد،
باز می آیم درون کوچه ی امیـــــد،
و از ترکیب دستانم برایت چــــتــر می سازم
مبادا قطره ای باران،
بیازارد نگاه مهـــــربانــــت را
شیــــشــه شــــــیر
من که میدانم...
به کودکی هم اگر بر گردم...
تو همان
شیشه ی شیر گمشده ام میشوی
غــرق در فـکرت شدن اصلا دست خودمــ نیست…
اینطور نمیشود
باید یک غریق نجات همیشه همراهم باشد
غــرق در فـکرت شدن
اصلا دست خودمــ نیست…..
خــــود خــــودشـــه ... فقــــط ...
زیاد فرقـــی نکرده . . .
خود خودشه
فقط اونــی که داره باهاش حرف میزنه
” مـــــن ” نیستم . . .
چــــــوبِ ســــــــــادگـــــی
همیشه چوب ســــــــــــوختنی نیست …
خــــــوردنی هم هست
ما گاهی چوبِ ســـــــادگیمون رو مـــی خوریم . . .
غصــه هـــایـــم درون ســــینه ام به چــاه میــــروند
آرامشی ملیحی در گوشه چشمانم...
مانند بارانی بروی شیروانی...
اما…
ناودان ندارد..!!
غصه هایم درون سینه ام به چاه میروند