تب کردم آن شبی که شنیدم از ابتدا در گوشی ات به نام "غـریبه" ذخیره ام

خدا انگار چیزی می دانست

می دانست که شب چه سر عجیبی دارد ..

می دانست که اگر بشر ایمان نداشته باشد که

" همه شب ها صبح میشوند "

شب های زندگی اش را تاب نمی آورد ..

خدا میدانست که عاشقت خواهم شد ..

میدانست که اشک را آفرید

و چشمان مرا ..

گونه هایم اگر باغچه داشت ؛

بهترین تمشک دنیا را تولید میکرد ...

لعنت به این روزها

این روزها که اسم دارند ، شماره دارند ، تعطیلی دارند

هفته و ماه و سال دارند

اما افسوس که روح ندارند … 

 

قــَشنگ تـَرین و زیبـــاتـَرین

ســاعت ِ دُنیا،

ساعَتی بــُود کـِـه دیدَمـِـت…. 

نمی دانم چه مرگش است

فقط هی یادش می رود

نباید به تو فکر کند؛

همین چند ساعت پیش

از باغچه همسایه جدایش کردم؛

رفته بود به هوای عطر لبخندهایت

تک تک گلها را می بوئید!

دلم را می گویم که نمی دانم

چه مرگش است و یاد نمیگیرد

نباید به تــــو فکر کند ..

 

من احساسم را

در چهار دیواری روحم زندانی کردم

تا بداند

تــــو که نباشی

محکوم است به حبس ابــد...

 

دیگر صدایت نمی زنم

می ترسم اسمت را عوض کرده باشی

و صدایم

روی شانه ی غریبه ای

از مــــن دور شود ..

 

فراموش کردن تو دل و جرأت میخواهد ...

جرأتش را دارم ...

امــــا...!

دلــــم...!

فقط دلـــم را پس بده لعنتی...!

 

بخشیدمت

امــــا......

 بعد از مرگـــم همه چیز را درباره "تــــو" با خــدا خواهم گفت