۱۴ سالگی: تا پارسال هر کی میگفت بهشون چطوری؟ میگفتن : خوبم مرسی ! اما حالا میگن: مرسی خوبم
۱۵ سالگی: هر کی بهشون بگه سلام میگن علیک سلام ….. نقاشیشون بهتر میشه.
۱۶ سالگی : یعنی یک عاشق واقعین .فردا صبح هم میخوان خود کشی کنن شوخیم ندارن
…

۱۷ سالگی: نشستن و اشک میریزن !… بهشون بی وفایی شده…

۱۸ سالگی:دیگه اصلا عشق بی عشق !… توی خیابون جلوی پاشونم نگاه نمی کنن
۱۹ سالگی: از بی توجهی یک نفر رنج میبرن !… فکر می کنن ان یک ادم به تمام معناست
۲۰ سالگی: نه! نه! …. ان منو نمیخواست!… اخرش منو یک کور و کچلی میگیره!میدونم!
۲۱ سالگی: فقط ۲۷ و ۲۸ سالگی قصد ازدواج دارن ! فقط !
۲۲ سالگی: خوشتیب باشه ! پولدار باشه ! تحصیلکرده باشه !قد بلند باشه! خوش لباس باشه ( اخ که چی نباشه)
۲۳ سالگی: همه خواستگار هارو رد میکنن
۲۴ سالگی: زیاد مهم نیست که چه ریختیه یا چقدر پول داره ! فقط شجاع باشه ! ما رو به ان چیزایی که نرسیدیم برسونه
۲۵ سالگی: ااااااااه ! پس چرا دیگه هیچکی نمیاد !؟ هر کی میخواد باشه باشه
۲۶ سالگی: یه نفر میاد …. همین خوبه …. بله!
البته همه اینا به کنار هر چی قسمت باشه.....
با آرزوی خوشبختی برای همه جوانان با این همه مشکلات جامعه..
(نظر یادتون نره)