رای می دهیم اما . . .

بسم الله الرّحمن الرحیم

حلول ماه مبارک رمضان بر همشهریان عزیز مبارک

در فاصله ی زمانی چند ماه تا شروع فرایند قانونی  انتخابات مجلس شورای اسلامی ، باز شاهد حضور عزیزان کاندید در مراسمات مختلف اعم از جشن عروسی ، ختم و ... و از امروز نیز شاهد کارتهای دعوتی خواهیم بود که به خاطر خدا! این عزیزان ، ما را در این ماه میهمانی خدا ،برای ضیافت افطار دعوت می کنند.بعضی ها هم که بدون این کارها همیشه بودند و هستند و خواهند بود...

سوالی که همیشه در ذهن ما هست و جوابی نداریم این است که  "چگونه انتخاب کنیم؟"

چرا کمی فکر نمی کنیم؟چرا اصرار داریم کسانی پیروز انتخابات شوند که چندین سال در مجلس بوده اند و افتخارشان این است که یک بار از وزیر سوال کرده اند؟چرا بعد چند سال پایتخت نشینی ، فقط خانه و ماشین شخصیشان پیشرفت کرد و وضع شهرستان ما هرسال بدتر از سال قبل؟

چرا در تشخیص تزویر و ریا مشکل داریم؟ چرا وقتی که همیشه موقع انتخابات می شود خندان و سر زنده می شوند؟ چرا فراموش می کنیم وعده هاییکه دادند و هیچگاه عمل نکردند ؟و این بار با عزمی راسخ تر و با اقوام خود دسته جمعی میخواهند بیایند و خدمت کنند!

مهندس که فرمول پیروزی را کشف کرد و دو دهه خدمت کرد! و این بار اگر نیاید و با لهجه ی شیرینش ما را سر گرم نکند چه خواهیم کرد؟که البته این صندلی آنقدر دوست داشتنی است که حتما می آید و قول می دهد که در این 4سال حتما خدمت می کند!

مهندس... هم که قول  توسعه ی معادن و ... راهم داده بود مثل اینکه تنهایی زورش نرسید و می خواهد با یار کمکی بیاید.برادر عزیز ما که چند هفته  ی پیش هم با تولید مصاحبه های مجازی! نشان دادند که چقدر در فضای خبری ایران ، طرفدار دارند و رسانه ها برای مصاحبه ،چند ماهی منتظر می مانند و...

این دنیایشان شرین اما خدا ،بر اساس حق و عدالت قضاوت می کند.استعدادهایی که میانه داشت و دارد و هیچ گاه نخواستند که شکوفا شود.

اکنون این تشنگان قدرت(نه شیفتگان خدمت) هستند که محتاج برگ برگ رای های ما هستند و رویای پست و مقام را در سر می پرورانند.این ما هستیم که تصمیم می گیریم.ما هستیم که می توانیم لایق را از بی کفایت ، خادم را از خاین تشخیص و به عنوان خادم خود و جوینده ی حق شهرستانمان راهی مجلس کنیم.

ومن الله التوفیق