همیشه با خود فکر می کردم

همیشه با خود فکر می کردم

چه حادثه ای با دیدنت بر من اتفاق می افتد...؟؟

اصلا" باید چطور به تماشای تو بنشینم؟

باید نزدیک شوم؟
یا مدتی از دور، تولد تو را در چشمان خود؛ سرشار از تماشا شوم...؟

همیشه حس می کردم

دیدن تو برای من حادثه ای بزرگ خواهد بود

و من طلوع تو را از پشت حادثه های بزرگ به تماشا خواهم نشست

و درست در زمانی که
همه چشم های مهاجم برای ربودن تو در خواب هستند

و خبر از زمان طلوع تو ندارند

من در همان لحظه؛ طلوع تو را شکار خواهم کرد.

اما اکنون...

همه جا خاموش است

چشم ها در خوابی عمیق فرو رفته اند

فقط صدای خدا در طبیعت بی انتهایش موج می زند