به نام تنهاپناه اشفتگان دیارسرنوشت

تقدیم به تمامی آنانی که هم تکه ای ازآسمان درچشمانشان،جرعه ای ازدریادردستانشان وتجسمی زیبا ازخاطره ایثارگل های سرخ درمعبدارغوانی دلهایشان به یادگارمانده است باغچه های معصوم یاس به روی حجم سپیدیک دفترمیریزد.

درون غربت شهرهزاران نغمه بیدادمیکند،شب تشنه ستارگان پاک است.ماه ازبیم براین صحنه اندوه بارخیره می ماندوبادپاییزی دردل جنگل ازحول رعشه می اندازدوغوغامیکند.از زمزمه آب،هیاهوی باد درنیمه های شب محوشده،باد گاهی براندام برگ لرزه می افکندوبرچهره گیاه بوسه میزند.