فـــــــدایـــــــ دلـــــــــهـــــــــای شـــــــــکـــــــــســـــــــته

تنهایی

بی خدا حافظی رفتیتا من از غصه بپوسم

بمونم با خاطراتت تا لب مرگو ببوسم

رفتی با اونکه میخواستی عهد و پیمونتو بستی

من و تو قفس نشوندی پر و بالمو شکستی

دیگه من از غصه پوسیدم بیا

لب مرگو بی تو بوسیدم بیا

زیر لب زمزمه های بی صداتو میشندیم

نفرت و کینه عشقو توی چشم تو میدیدم

میدونستم که دل تو پیشمن نیست جای دیگست

به هوای پر کشیدن توی یه دنیای دیگست

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او
پر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو ... من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم

صد چو لیلا کشته در راهت کنم

کاش میشد

سکوتم از رضایت نیست

دلم اهل شکایت نیست

هزار شاکی خودش داره

خودش گیر گرفتاره
همون بهتر که ساکت باشه این دل

جدا از این ضوابط باشه این دل

از این بد تر نشه رسوایی ما

که تنها تر نشه تنهایی ما

که کاره ما گذشته از شکایت

هنوز هم پایبندیم در رفاقت

میریزه تو خودش دل غصه هاشو

آخه هیچ کس نمیخواد قصه ها شو

کسی جرمی نکرده گر بما این روز ها عشقی نمی ورزه

بهایی داشت این دل بیشترها که دراین روزها نمی ارزه

ته خط

گفتی میرم

گفتم چرا؟ چه آسون؟

گفتی نگو

از عشق شدم پشیمون

گفتم بهت

عشق که چاره نداره

گفتی چرا

اینم فایده نداره

گفتم بهت

راهت یه راه سخته

گفتی که نه

دلم به راه بخته

گفتم کجا؟

دلم جایی نداره

گفتی بمون

تا من بیام دوباره

گفتم بهت

برو! هرجا بری همینه

گفتی که نه

اگه نرم بازم دلم میگیره

گفتم بری

برات دلم تنگ میشه

گفتی میخوام

دلم مثل سنگ باشه

گفتم باشه

برو هر جا که خواستی

گفتی دیگه

خواستن نداره راستی

به چشم من نگاه نکن ، دوباره گریت می گیره

ساده بگم که عشق من ، باید تو قلبت بمیره

فاصله بین من و تو ،‌ از اینجا تا آ سموناست

خیلی عزیزی واسه من ، ولی زمونه بی وفاست

قسم نخور که روزگار ، به کام ما دو تا نبود

به هر کی عاشقه بگو ، غم که یکی دو تا نبود

بگو تا وقتی زنده‌ام ، نگاه تو سهم منه

هر جای دنیا که باشی ،‌دلم واست پر میزنه

برای این در به دری ، تو بهترین گواهمی

دروغ نگو ، که می دونم همیشه چشم به راهمی

دوستت دارم

تکیه به شونه هام نکن . . . . .

من از تو افتاده ترم . . . . .

ما که به هم نمیرسیم . . . . .

بسه دیگه! بذار برم . . . . .

کی گفته بود به جرم عشق؟ یه عمری پرپرت کنم . . . . .

یه گوشه ای کنج قفس . . . . .

چادر غم سرت کنم . . . . .

من نه قلندر میشمو . . . . .

نه قهرمان قصه ها . . . . .

نه برده ء حلقه به گوش . . . . .

نه مثل اون فرشته ها . . . . .

من عاشقم . . . . .

همینو بس! غصه نداره . . . . .

بی کسیم! قشنگیه قسمت ماست! که ما به هم نمیرسیم . . . . .

برای آن عاشق بی دلی مینویسم که حرمت اشکهایم را ندانست . . . . .

برای آن مینویسم که معنی انتظار را ندانست . . . . .

چه روزها و شبهایی که با یادش سپری کردم . . . . .

برای آن مینویسم که روزی دلش مهربان بود . . . . .

مینویسم تا بداند که دل شکستن هنر نیست . . . . .

نه دیگر نگاهم را برایش هدیه میکنم و نه دیگر دم از فاصله ها میزنم . . . . .

و نه با شعرهایم دلتنگی را فریاد میزنم . . . . .

مینویسم تا شاید نامهربانی هایش را باور کند.........................

تقدیم به عشقم

کاش بودی تا دلم تنها نبود تا اسیر غصه ی فردا نبود

کاش بودی تا برای قلب من زندگی این گونه بی معنا نبود

کاش بودی تا لبان سرد من بی خبر از موج و از دریا نبود

کاش بودی تا فقط باور کنی بعد تو این زندگی زیبا نبود

من نبردم از یاد لحظه ی زیبایی که تو من را به فراسوی نگاهت بردی

ودر آن لحظه ی روییدن عشق من فقط غرق در آهنگ صدایت بودم ولی افسوس

که بردی از یاد قلب تنها وترک خورده ی من که فقط مال تو بود

وقتی که آدم تنها میشه غم وغصه اش قد یک دنیا میشه می ره گوشه

اِیون میشینه اونجا رو مثل یه زندون میبینه غم تنهایی اسیرت میکنه تا

بخوای بجنبی پیرت میکنه وقتیکه تنها میشم اشک تو چشام پرمیزنه غم

میاد یواش یواش خونه دل در میزنه یاد اون شبها می افتم زیر مهتاب بهار

توی جنگل لب چشمه می نشستیم من و یار میگن این دنیا دیگه مثل قدیما

نمیشه دل این آدمها زشته دیگه زیبا نمیشه اون بالا باد داره زاغ ابرها رو

چوب می زنه اشک این ابرها زیاده دیگه دریا نمیشه غم تنهایی اسیرت میکنه

تا بخوای بجنبی پیرت میکنه

عاشقی را شرط اول ناله و فریاد نیست تا کسی از جان شیرین نگذرد فرهاد نیست عاشقی مقدور هر عیاش نیست غم کشیدن صنعت نقاش نیست

کاش بودی تا دلم تنها نبود تا اسیر غصه فردا نبود کاش بودی تا فقط باور کنی بی تو هرگز زندگی زیبا نبود

زندگی زیباست حتی اگر کور باشی !! خوش آهنگ است حتی اگر کر باشی !! اما بی ارزش است اگر ثانیه ای عاشق نباشی !!

یک بوسه ز لبهای تو در خواب گرفتم گویی که گل از چشمه مهتاب گرفتم در برکه اشکم همه دم نقش تو دیدم این هدیه خوبیست که از آب گرفتم هرگز نتوانی که زمن دور بمانی چون در دل خود عکس تورا قاب گرفتم

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد

و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس

سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه‌ای از نرسیدن‌هایم

کوشش رود به دریا شدنش می ارزد

کیستم...؟ باز همان آتش سردی که هنوز

حتم دارد که به احیا شدنش می ارزد

با دو دست تو فرو ریختنِ دم به دمم

به همان لحظه‌ی بر پا شدنش می ارزد

دل من در سبدی ـ عشق ـ به نیل تو سپرد

نگهش دار، به موسی شدنش می ارزد

سال‌ها گرچه که در پیله بماند غزلم

صبر این کرم به زیبا شدنش می ارزد

نمی دونی چه بی تابم

پر از احساس و تبدارم

نمی دونی عروسک جون

مثل شبگرد بیمارم

تب عشقت زده آتیش به ایمونم

نمی دونی گل باغم

ز دوریت خشک و بی حالم

عروسک جون لالایی کن

مثل هر شب منه عاشق

به بالین تو بیدارم

از امشب تا طلوع روشن هرشب نمی خوابم

ازبس از دیدن آن روی ماهت مست و بی خوابم

به یاد اون شبای عشق و خوشحالی

از امشب تا طلوع روشن هرشب نمی خوابم

آخه جونم !

نمی دونی گهی شاد و گهی زارم

عروسک جون دلم تنگه

واسه اون گریه هایی که زشوق دیدنت دارم

توی تنهاییه خونه

که از اندوه و حسرت درب و داغونه

آخه طفلک دلم خونه

تو چشمام اشک نمی مونه

عروسک جون لالایی کن

نباش تو فکر من اینجا

به جای تو تو این شبها

خدا مونده برام تنها

بخواب خوابت خوشه اونجا

خواب های خوب ببینی تا فردا

عروسک جون بخواب یارم

برات شعر خوشی دارم

از این سوی شقایقها

برات یک بوسه میزارم

عروسک جون دوست دارم

دوست دارم دوست دارم ...

آن که مست آمد و دستی به دل ما زدو رفت

در این خانه ندانم به چه سدا زدو رفت

خواست تنهایی من را به رخ ما بکشد

طعنه ای به در این خانه تنها زدو رفت

عذاب رفتن تو هیچ وقت نشد باورم...

به آخرش رسیدم نفسمو می شمرم...

یادت میاد قدیما دیوونه بازیامون؟؟؟

کجایی تا ببینی گوشه نشستنامو؟؟؟

اون دلی که واسه تو می زد به آب و آتیش...

بازی شده تو دستات رفتی و شکستیش...

بیا ببین چه ساده توی خودم شکستم...

رفتی و جا گذاشتی یه عکس کهنه رو دستم...

این دل ساده رو باش...

میگه میای تو بازم...

طفلی مثل قدیما دوستت داره هنوزم...

بر نمی گردی پیشم اومدنت دروغه...

برام خبر آوردن خیلی سرت شلوغه...

دل کسی رو نشکن...

.....نذار سیاه شه دنیات...

..............حرفی دیگه ندارم...

....................گلم خدا به همرات...

خدایا...

چه یافت آن که تو را گم کرد و چه گم کرد آن که تو را یافت...

امروز به غصه ی دل من گوش میکنی و فردا مرا

چون غصه فراموش میکنی...

آدم ها در دو حالت همدیگر را ترک می کنند:

اول اینکه احساس کنند کسی دوستشون نداره و دوم

اینکه احساس کنند یکی خیلی دوستشون داره...

روزه اول گل سرخی برام اوردی گفتی برای همیشه دوستت دارم...

روز دوم گل زردی برایم آوردی گفتی دوستت ندارم...

روز سوم گل سفیدی برایم آوردی و سر قبرم گذاشتی و

گفتی منو ببخش فقط یه شوخی بود...

هنگامی دستم را دراز کردم که دستی نبود

هنگامی لب به زمزمه گشودم که مخاطبی نداشتم

<span style="color: #ff0066; font-family: Tahoma,Arial,Helvetica,sans-serif; font