اول به خودم...

” چقدر بی انصافی ”

یک اسکناس دویـسـت تـومـنـی  مـیـدی بـه فقیر  و انتظار داری  یک ملیارد تومـان  بلا  از سرت دفع بشه،  ایـن کـه هنر نیست، بـر فرض کـه داری  پول بیمه خودت رو  مـیـدی،  بیمه کردن خودت کـه  جزو  کارهای خیر نیست،  اگـه راست مـیـگـی  بدون داشتن انتظار بـه برادرت کمک کـن  و آرزو  کن که مـشـکـلاتـش حل بـشه.

یـا اینکه  با خدا آشتی مـیـکنی  بـه  ایـن شرط  که پولدارت کـنـه و  اگه پولدار نـشدی باز قهر می کنی، خدا رو  بخاطر  پاک بودنش  پرستش کن، حتی اگر گناه کردی  و  مجازاتـت کرد  تـا رشد کـنـی،  نباید پرستش خدا رو قطع کـنـی.

 خدا رو به خاطر پاکی و  زیبایی هـاش  بـپـرسـت،  نه بـرای مـنـافـعــت »

چوپان گله باش، نه گوسفند بی مسئولیت”

در برابر مخلوقات زنده  خدا  ( انسان –  حیوان –  گیاه ) احساس مسئولیت کن.

و اگـه مـیـتـونـی  پشت و پناهشون باش و بدون کـه همه اونها  شدیدا تشنه محبت تو هستند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ