موقعیت جغرافیایی
تجره روستایی است بزرگ و زیبا، همچون نگینی در میان باغهای انبوه در دل کوه و طبیعت بکر آزربایجان. این روستا در زمینهای نسبتاً مسطح دامنۀ کوه، ما بین دو درۀ بسیار زیبای گریم چایی و پیسلر چایی قرار گرفته و از لحاظ تقسیمات کشوری واقع در دهستان گرمۀ شمالی بخش کندوان شهرستان میانه میباشد. فاصلۀ این روستا از مرکز بخش (شهر ترک) 42 کیلومتر و از مرکز شهرستان (شهر میانه) 72 کیلومتر میباشد.
محدودۀ جغرافیایی
اراضی این روستا
از جنوب به ارتفاعات چینیر، دربند و زمینهای روستای یالقیشلاقی
از شمال به زمین روستاهای کلکش ، آرموداغ و توشملی
از شرق به زمینهای روستای هاشتوب
و از غرب به دو راهی خیناوان و زمینهای یالقیشلاقی
میرسد
تفرجگاهها و اماکن تفریحی، سیاحتی و توریستی تجره
1- باغهای وسیع و انبوه اطراف روستا
2- منطقۀ ییلاقی ارتفاعات چاخماقلی (ج.ش)
3- گریمچای (شم و غ)
4- بویینی گدیگی (غ)
5- چینیر داغی و چشمه های آب سرد (ج)
6- تفرجگاه چشمه پیسلر دره سی (ج)
7- دربند و جنگلهای آلوچه (ج)
8- دریاچه و سد ماحموت چیمنی (ش)
9- امامزاده بلقیس
تجره در گذر تاریخ
گفته میشود قدمت این روستا به دوران امپراتوری تورکان خزر (در شمال ایران کنونی) همزمان با دوره های اشکانی-ساسانی (در جنوب و شرق ایران کنونی) بازمیگردد که در سمت غربی روستای فعلی و با نام دیبهکندیواقع بوده که بر اثر زلزلۀ مهیبی بخش اعظم این روستا (دیبه کندی) تخریب شده فلذابازماندگان این فاجعۀ بزرگ در زمینهای نسبتاً مسطح در قسمت شرقی آن یعنیمکان فعلی ساکن میشوند.
وجه تسمیه تجره
واژۀ تجره در ترکی باستان به بازار و محل خرید و فروش اطلاق میشده است. گفته میشود مکان فعلی این آبادی که در سمت شرقی (بالای) روستای تخریب شدۀ «دیبه کندی» قرار دارد روزگاری محل کسب و پیشه و مرکز خرید و فروش منطقه بوده است.
لازم به توضیح است که در دوران سلطنت شوم پهلوی، در پی تغییر اسامی ریشه دار ترکی مکانها، شهرها و روستاهای ایران و بویژه آذربایجان به زبانهای بیگانه و بی ربط، نام باستانی تجره نیز به «تجرق»! تغییر داده شد.