لعنت به هر که گفته به تو مرد، لعنتی !

با سنگ زد به آینه، بی درد ِ لعنتی

 دیدم به جنگ مادر رنجورم آمده !

فریاد می زدم : برو نامرد ِ لعنتی !

خونت حلال خشم حسن می شود، برو !

خونم به جوش آمده ، خون سرد ِ لعنتی !

خط و نشان برای زنی خسته می کشی؟!

لعنت به هر که گفته به تو مرد، لعنتی !

دیوار های سنگی آن کوچه شاهدند

   با مادرم چه کرد، آن سیلی لعنتی...

پ ن : این پشت در خانه 

ایستادن ها

افتادن ها

شکستن ها

عجیب نیست !

کارها را تقسیم کرده بودند ...

کارهای داخل خانه بر دوش فاطمه بود !