درباره من

پروفسور ووترهنکلمن،دانشگاه شیکاگو-هخامنشیان همهی آیینها راگرامی میداشتند

شست بررسی تخت گوهر(تخت رستم) و آرامگاههای یادمانی درگِلنبشتههای باروی پارسه(تخت جمشید)، پسین پنجشنبه درمجموعهی تاریخی- فرهنگی پارسه برگزارشد. این برنامه که به وسیلهی دانشگاه هنرشیراز و با همکاری بنیاد پژوهشی پارسه با سخنرانی پروفسور«ووترهِنکِلمن»نمایندهی گروه مطالعاتی دانشگاه شیکاگو برپا شده بود مورداستقبال باشَندگان(:حاضران)قرارگرفت.
دراین همایش دکتر نگین میری، باستانشناس و استاد دانشگاه نیز تَرزبانی(:مترجمی) برنامه را بردوش گرفته بودند.
«هنکلمن» نیز سخنان خود را اینگونه آغازکرد: «بخشی از اسناد و گِلنبشته ها(:کتیبه ها) در دههی 1930 تَرسایی(میلادی) بهدست آمده که از مهمترین این اسناد به شمارمیآیند. بخشی از این گلنبشتهها درسال 1933 ترسایی به وسیلهی پروفسور" هِرتسفِلد"در شمال خاوری(:شرقی)تِراس درپارسه و بخش دیگر نیز زیر پلکان پیدا شده است. اما بررسی کلی گلنبشتهها در پارسه از سال 1380 خورشیدی بهگونهی جدی وارد زمینهی مطالعاتی شده است».
این استاد دانشگاه ادامه داد: «آب راهی(کانال)در پاسارگاد آغاز میشده و به پارسه میرسیده است که نشان از پیشبینی و مدیریت درست و آزموده برای بهکارگیری قابلیتهای موجود در منطقه بوده است. بخشی ازگلنبشتهها نیز از شهر باستانی شوش بهدست آمده که مهرشده و همان مهر نیز در پارسه بهدست آمده است(مهرشماره 7).این مهر وابسته(:متعلق) به مردی بوده که در دربار پادشاه کارمیکرده و در زمان مسافرت پادشاه همراه(:ملازم) او بوده و هر جایی که پادشاه و همراهان نِشیمَن داشتند(:اقامت داشتند) این فرد خویشکاری(:وظیفه)داشته با مسوول اداری آن منطقه درپیوند باشد. شواهد در گلنبشتههای پارسه و دیگر گلنبشتهها نشان دهندهی آن است که در مراکزی مانند، اسپهان(اصفهان)، برازجان و شوش نیز همین سیستم مدیریتی برپا بوده است که ما را به این نتیجه میرساند که در همهی مناطق باختری(:غربی) ایران مدیریت بسیارخوب اداری با زبان نوشتاری ایلامی پابرجا بوده است.
نکتهی مهم و جالبی که در این مورد وجود دارد این است که، در برون از مرزهای ایران نیزگلنبشتههایی مانند آن، چه در پارسه است پیدا شده که نشان میدهدکه در آنجا نیز همان سیستم مدیریتی برپا بوده است. از همین روی این اسناد نشان میدهد که پادشاهان هخامنشی از این سیستم مدیریتی بهره میبردند که گویای این است که این روش برای کنترل بازهی(فاصلهی)دورتر از منطقهی مرکزی نیز مورد بهره و استفاده بوده است».
پروفسورهنکلمن افزود:«دریکی ازگلنبشتهها از نام 97 تَن(نفر)مرد قیرکار یاده شده که در ماه دوازدهم سال 27 به پارسه فرستاده شده بودند. دردیگرگل نبشتهها نیز، مانند همین گلنبشته وجود دارد که ازآنان زیرنام قیرکاران وپاسداران(:محافظان)پردیس یاد شده است(ماه 7 سال 24).
پیوند این گلنبشتهها با کاوشهای کنونی درتَل آجری مرودشت نشاندهندهی این است که در این تل و میدان تاریخی، قیر را با آجرها اَندود کرده و سطح آن را میپوشاندند. زیرا این منطقه در فصلی ازسال، سیلابی بوده و قیر حالت بازدارنده(:عایق) را داشته و از رخنه(:نفوذ) باران پیشگیری میکرده است.
این نمایندهی گروه مطالعاتی دانشگاه شیکاگو در بخشهای دیگری از سخنانش به آرامگاههای هخامنشی و تخت گوهر(:تختگاه رستم)که نزدیکی پارسه و رودخانه پَلوار است و بررسیها و کاوشهای انجام شده اشاره کرد و از نمونههایی از پژوهشهای انجام شده نام برد».
در پایان این نشست دانشی(:علمی) نیز، به پرسشهای باشندگان پاسخ داده شد. یکی از پرسشهایی که همواره و همیشه درمیان(:مطرح) بوده و ذهنها را درگیر خود میکند آیین هخامنشان بوده است که این پژوهشگر برجسته چنین پاسخ دادند، به دید من نمیتوان بهگونه بران(:قاطع) گفت که آیین رسمی پارسیان چه بوده است. اما نکتهای که ارزشمند است و جای درنگ(:تامل)دارد این است که، هخامنشیان همهی آیینها و باورها را گرامی میداشتند. آیینهایی مانند، آیین مهر، مَزدیسنا(آیین زرتشت)، ایلامی، بابلی و حتا آشوریان.
واپسین بخش این نشست، پخش برنامهی نور و صدا در شامگاه پارسه بود که با استقبال پرشور باشندگان روبهرو شد.
در این نشست نیز، پژوهشگران تاریخ، باستانشناسان و دانشجویان دانشگاه هنر شیراز نیز باشنده بودند.
درآغاز برنامه علی رضا عسگری چاوِردی، باستانشناس دورهی هخامنشی و فَرنشین(:رییس)دانشگاه هنر شیراز در سخنانی کوتاه به ارزش گِلنبشتهها و نهادهی(:موضوع) برنامه پرداختند و پروفسور«ووترهنکِلمَن» را برای بررسی دادههای نو در زبانشناسی و باستانشناسی فراخواندند.
دکترچاوردی و دکتر نگین میری
دکتر نگین میری،باستان شناس و ترزبان برنامه
بخشی از تختگاه رستم یا گوهر
پروفسور ووترهنکلمن،دانشگاه شیکاگو
این نمایندهی گروه مطالعاتی دانشگاه شیکاگو ادامه داد:« هماکنون هفت هزار گلنبشتهی ایلامی که بیشتر مُهردار(درسمت چپ گلنبشته)است در دست بررسی است. این مُهرها برای کنترل سیستم اداری پارسه ازآن بهره برده میشده است. بیشتر این گلنبشتهها در روستاها، شهرها و دژها(:قلعه) ساخته شده، ولی جالب آن است که همه را یکجا در پارسه پیدا کردهایم. پاسخ بیشتر پرسشها را این اسناد که شکل آنها با پیشینیها تفاوت دارد و برروی آنها نبشته وجوددارد، میدهند. بررسیها این نتیجه را بهدست میدهدکه در پارسه کنترل فراوانی وجود داشته و یک گزارش کل هم تهیه میشده است».
وی در بخش دیگری از سخنانش افزود:«در این اسناد از شمار فراوانی کوشکها وکاخها یاد شده که با مرکز(شهرپارسه) در پیوند بوده است. برای نمونه، در بُرازجان بوشهر،کوشکهایی بوده که تمرکز بسیاری دردوران هخامنشی در این منطقه وجود داشته است که از آن طریق بتوانند با هند، آفریقا و... پیوند برقرارکنند. بنابراین اسناد، شمار(:تعداد) بسیاری کارگر برای آبادانی این منطقه به اینجا آورده شده بودند. درمیدانهای(:محوطههای) پیرامون بوشهر 9 گُسترهی تالاردار پراکنده یافت شده که وابسته به دوران هخامنشی و پارتی(اشکانی)است که چهارتا از این میدانها به گونهی ویژه(:خاص) هخامنشی هستند که در یکی ازآنها تالارستوندار پیداشده که پایه ستونهای آن، مانند پایه ستونهای دو رنگ در پاسارگاد است و در همین میدان سنگنگارهای مانند سنگنگارههای پارسه بهدست آمده است که این نگاره(:تصویر)در اینگونه بناها بهکار میرفته اس  

درج شده در تاریخ ۹۳/۱۲/۰۱ ساعت 04:24

کاربران آنلاین (0)