|
کسری_اریایی
(kasra-parsi )
آلبوم:
تصاویر پروفایل
کد برای مطالب، وب سایت و وبلاگ:
بازدید کل:
309 بازدید امروز: 307
توضیحات:
ذکاء، یحیی. "جامه های پارسیان در دوره هخامنشیان". دوره 2، ش 18 (فروردین 43): ص 11-19، تصویر، طرح. خلاصه: زیر جامه و قبا و بالاپوش پارسیان: شرح لباس پارسها در خوزستان پارس و کرمان، تزئینات روی لباسها، شرحی برتنپوش مردان شامل زیرجامه، قبا، ردا درزمستان، طرحهایی جهت برش و دوخت در لباس پارسها ـ معرفی قبای پارسی یک چینه و دوچینه و افراد وسمتهایی که مجاز به استفاده بودند، شرحی بر "ردا" یا "بالاپوش" زمستانی. جامههای پارسیان در دوره هخامنشیان گفتار سوم 1 یحیی ذکاء رئیس موزه مردم شناسی استاد تاریخ لباس در هنرکده هنرهای تزئینی زیر جامه و قبا و بالاپوش پارسیان پارسیانی که بخش جنوبی سرزمین ایران را به میهنی خویش برگزیده در استانهای خوزستان و پارس و کرمان نشیمن گرفته بودند، همگی یک شکل جامه میپوشیدند و برش و دوخت جامههای آنان مانند هم بود، تنها جدایی که از دیده پوشاک با یکدیگر داشتند، چنان که پیش از این هم گفته شد، در پوشانیدن سر با کلاه یا موبند و دستار بود. نه تنها در میان تیره های گوناگون پارسی بلکه در طبقات بالا و پایین، از لشکری و کشوری و زن و مرد همه یکسان جامه می پوشیدند و اگر جامهها فرقی با هم داشت از بابت جنس و رنگ پارچه و آرایش های آنها بود، بدین معنی که در طبقات بالا از پارچههای بهتر و گرانبهاتر و پر آرایشتر و در طبقات پائین از پارچه های ساده و کم بهاتر استفاده میشد. پارسیان از خرد و کلان، زن و مرد، همگی بهزیبائی و برازندگی جامههای خود ارج بسیار می نهادند و برآن بودند که جامه و پوشاک باید بسانی باشد که گذشته از پوشانیدن بر و تن و نگهداری آن از گزند سرما و گرما، آدمی را زیباتر و باوقارتر نشان دهد و بر شخصیت و احترام پوشنده آن بیفزاید، از این رو در برگزیدن جنس و رنگ پارچهها، دقت فراوان بکار برده، با گلدوزیهای سیمین و زرین در سینه و پشت و دامن و حاشیه جامههای خود، بر جلال و شکوه آن هر چه بیشتر میافزودند. همچون بسیاری از مردمان روزگاران باستان، پارسیان نیز جامههای بلند و فراخ را میپسندیدند، و چون مردان پارسی، مانند زنان، از دیده شدن پوست و تن برهنه شان بسیار شرم داشتند و برخلاف یونانیان آن زمان، نمایش تن برهنه و بی پوشاک را کاری برخلاف شرم و آزرم و بس زشت و ناروا می دانستند، از این رو کوشش داشتند، جامههائی بپوشند که بلند و فراخ و چین دار باشد، تا گذشته از پوشیده بودن همه بخشهای تن و بر، برجستگیهای طبیعی اندامها نیز پیدا و نمایان نباشد. استرابون، در این باره مینویسد:«ایرانیان اگر بخشی از تنشان از جامه بیرون باشد آن را بیشرمی میدانند و همیشه مایل هستند جامه ای بپوشند که سرتا پای ایشان را فرا گیرد». دیو کریسوس (Dio chrysostomus) نیز در کتاب خود، تقریباً جمله استرابون را بازگو کرده مینویسد: «ایرانیان اگر بخشی از تنشان از جامه بیرون افتد آن را بیشرمی میدانند». راست: یکی از بزرگان خوزی با جامه پارسی و موبند ـ تخت جمشید وسط : یکتن خوزی با جامه پارسی که بچه شیری به شاهنشاه هخامنشی ارمغان آورده است ـ تخت جمشید چپ : یکتن از بزرگان پارسی با قبای دو چینه از روبرو (سر و پاها نیمرخ است) ـ تخت جمشید با توجه به آداب و رسوم و اعتقادات و طرز زندگی و آب [11] و هوای سرزمین زیست پارسیان، نیک دانسته میشود که چرا آنان چنین جامههای فراخ و پرچین و بلند، و تا اندازهای زنانه را، پدید آورده بر خود میپوشیدهاند و به چه انگیزههائی تا این اندازه به پوشاک و جامه خود ارج مینهادهاند. تن پوش مردان پارسی پیش از اقتباس جامه های مادی، شامل سه بخش بود: 1 ـ زیر جامه 2 ـ قبا 3 ـ رداء یا بالاپوش زمستانی
درج شده در تاریخ ۹۳/۱۱/۲۳ ساعت 14:45
برچسب ها:
1
لوگین شوید تا بتوانید نظر درج کنید. اگر ثبت نام نکرده اید. ثبت نام کنید تا بتوانید لوگین شوید و علاوه بر آن شما نیز بتوانید مطالب خودتان را در سایت قرار دهید. |
کاربران آنلاین (1)
|