ممهمون ناخونده

مثل تو دیگه هیچ عشقی توی دنیا فرابون نیست

تو مختاری بمونی یا بری حتی ازم دورشی

اگه راتو نمیبندم نمیخوام دیگه مجبورشی

بزن این ضربه آخر بزن این قلبو خردش کن

اگه میتونی حرفی نیست همین حالا تمومش کن 

حالا که حرف رفتن شد جلو راتو نمیبندم 

ولی من تا ته دنیا به احساس تو پاببندم

دم رفتن بیا بردار ازت هر چیزی جا مونده

منم فکر میکنم بودی برام مهمون ناخونده

یه زره شک نکن حتی تو تصمیمی که میگیری

تو چشمام زل نزن وقتی داری از پیش من میری

به چشمام حق بده خیسه برام دل کندن آسون نیست

بــــچه کهـ بودیــ ــ ـمـ

چـ ــ ـه دل هـ ـ ــای بزرگـ ـ ـ داشـ ـــتیــم

اکـــــ ـــ ـ ــنون کـ ــهـ بزرگـــــــ ـیم

چــ ـه دلــتــــ ــ ــنـــگیـــ ــ ـم

کــ ــــ ِ کاش دلــ ـ ـــهامـــون

بــــ ـــهـ بــزرگـ بچــ ـگـ بــود

کــ ـاش هـ ــ ـمان کودکــ ـبودیــ ـم

کهـ حـ ـرفـهـایشـ ــ رـآ ـاَز نگــــ ـاهشـــ مــــــیــتـــوـآن خــوـآند 

 کم سرمایه ای نیست؛

داشتن آدمهایی که حالت رابپرسند!

ولی…

از آن بهتر داشتن آدمهاییست،

که وقتی حالت را میپرسند؛

بتوانی بگویی:

خوب نیستم…!