عشق

این چه حرفیست که در عالم بالاست بهشت!!

هر کجا وقت خوش افتاد، همانجاست بهشت...

دوزخ از تیرگیِ بختِ درونِ تو بوَد

گر درون تیره نباشد، همه دنیاست بهشت...

محبتت را به برگ ها سنجاق مزن

که باد با خود می بَرد...

محبتت را به آب جویی بریز

که با ریشه ها عجین شود...

ریشه ها هرگز اسیر باد نیست...

                               پروانه ی محبتت را

                               به تار عنکبوتی بینداز که سیر نباشد...

                               محبتت را به خانه ی دلی بنشان

                               که خیال بیرون شدن ندارد...

                                                                    و یاد معلمم بخیر...

                                                                    هر وقت به آخر خط میرسیدم میگفت:

                                                                     نقطه سر خط...

                                                                     مهربان تر از خودت

                                                                     با دیگران باش...

زندگی تکرار فرداهای ماست

می رسد روزی که فردا نیستیم...

آنچه می ماند فقط نقش نکوست

نقش ها می ماند و ما نیستیم...