زهــــــــــر حسـرت

در کمــــر پـــــدرمان بـــودیــــم جایــــمان خوبـــــ بود......

ســــــــال هـا پیــش

شـــــبی که پــدر جـوان بـود و مـادر جـوان تـــر....

ثـــــانیه ها نیمه شب را نشـــان میـداد..

و وقـــــت خوابیــــدن کنـار هـم...

عـــشوه ای برپـا شـــــد

و مـا از کـمر پـدر انتـقـال یـافتـیم....

بـه شـکم مـادر

مـا بـا گـوش خودمـان شـنِدبم که فـنر هـای تـخت راضـی نـبـودن

از ایـن سفـر 

نه ماه مـا به هردردیـ...کوبیـدیـم

در شکمـ.. مـادر که بیـخیآل مـا شـــــود

بــــــــــه دنیـا امدیـم

ایــــ کاش...

سر زا رفتــــه بودیـم

حالـا هر روز هزار بار به خودمـان میگویـم

ایـــــــ کاش در ان خود ارضـــــــــــایی هـای دوران بلوغ پـــــــدر.....

نـوبتـــــــــ...مـا بود که به دستمال کاغذی امیختــــــــه میشدیــــم

و در سطل اشغال می افتـــــــادیم...

کــــــــــه ان دستمال کـاغذیــــــــ.... 

شـــــــــرف دارد به این دنیآآآآای کـــــاغذیــ....