تشنه ی حقیقت

میسوزم از تشنگی ادمها ...اب در مشک ها جمع میکنند و هنوز عطش هستن برای دست یابی به معرفت ...

داغم از باور ادمهاس ...هر داغی ..تهمتی ... دروغی ... برای خراب کردن من ادم میکنند ...نه دیگر باورت ندارم

 اسم پاکی را نقاب زدی و من با دنیای رنگیم ...سیاهیهای تورا نمیتوانم با تمام مشکهای ابت پاک کنم

 تو با مکتب خود را سیراب کردی و  بعد گذشت سالها ... باورهایت از تشنگی ترک خورده اند وسالهاست تشنه ی حقیقتی

برگرد و از ابتدا متولد شو ...درونت را مثل بچگی ات پاک کن ...افکارت ...نگاهت .... و بعد خلوتت را عاری از هر گونه 

گناه و خطایی کن ...بعد بیا  و  مرا دعوت به دنیای افکارت کن .... من عاری از گناه نیستم ...از خاکم هم خار دارمو 

هم خاشاک و ... اما همیشه  اب و جارو در دستانم هست که دلم را گردی نگیرد که پاک نشود من مواظب نفسم 

هستم ...ای مردم اگر باورم ندارید نمیتوانم دنیای افکارم را خراب کنم  و همرنگ شما سیاه باشم... پس یادتان باشد تا باورم را خراب نکنید ...

به امید وصال با افکاری پاک