شعر شهریار

نوروز گول ، قارچیچک ، چیخاندا
آغ بولوتلار کؤینکلرین سیخاندا
بیزدن ده بیر یاد ائلییه ن ساغ اولسون
دردلریمیز قو دیّکلسین ، داغ اولسون

حیدربابا ، گون دالوو داغلاسین !
اوزون گولسون ، بولاخلارون آغلاسین !
اوشاخلارون بیر دسته گول باغلاسین !
یئل گلنده ، وئر گتیرسین بویانا
بلکه منیم یاتمیش بختیم اویانا

حیدربابا ،‌ سنون اوزون آغ اولسون !
دؤرت بیر یانون بولاغ اولسون باغ اولسون !
بیزدن سورا سنون باشون ساغ اولسون !
دونیا قضو-قدر ، اؤلوم-ایتیمد
دونیا بوی اوغولسوزد ، یئتیمد

ترجمه

چون چارتاق را فِکنَد باد نوبهار
نوروزگُل و قارچیچگ گردد آشکار
بفشارد ابر پیرهن خود به مَرغزار
از ما هر آنکه یاد کند ب گزند باد
گو :‌ درد ما چو کوه بزرگ و بلند باد

حیدربابا چو داغ کند پشتت آفتاب
رخسار تو بخندد و جوشد ز چشمه آب
یک دسته گُل ببند برا منِ خراب
بسپار باد را که بیارد به کو من
باشد که بخت رو نماید به سو من

حیدربابا ،‌ همیشه سر تو بلند باد
از باغ و چشمه دامن تو فرّه مند باد
از بعدِ ما وجود تو دور از گزند باد
دنیا همه قضا و قدر ، مرگ ومیر شد
این زال ک ز کُشتنِ فرزند سیر شد ؟