جهنمده بیتن گول |
گلی که در جهنم روییده است |
فلکین قانلی الیندن بیر آتیلمیش یئره اندی، |
بخت برگشته ای، از دست خونین فلک به زمین امد |
بیر فلاکت آنانین جان شیره سیندن سودون امدی، |
فلاکت زده ای، از شیره جان مادرش شیر نوشید |
بوللو نیسگیل شله سین چیگنینه آلدی . |
کوله بار سنگین درد و غم را به دوش گرفت |
تای توشوندان دالی قالدی، |
از همسن و سالان خود عقب افتاد |
ساری گول مثلی سارالدی. |
مانند گل زرد، صورتش زرد شد |
گونو تک باغری قارالدی. |
روحش مانند روزش سیاه شد |
خان چوبانسیز سئله تاپشیرسین اوزون، |
برای اینکه در دوری خان چوپان، خود را به سیل بسپارد |
یوردوموزا بیر سارا گلدی. |
سارای جدیدی به میهنمان آمده است |
بیر وفاسیز یار الیندن یارا گلمز سانا گلدی. |
از دست یار بی وفایی، به ستوه آمد |
بیر یازیق قیز ، جان الیندن جانا گلمز جانا گلدی. |
یک دختر بینوا، از دست جانانه اش به جان امد |
کئچه جکده “الموت” دامنه سیندن بورایا درمانا گلدی. |
در گذشته از دامنه کوه الموت به اینجا (اردبیل) برای درمان امده است |
بیرآدامسیز “سوری” آدلی، الی باغلی، دیلی باغلی! |
یک بی کس، به اسم سوری، دست هایش به جایی نمی رسد، زبانش بسته شده است (شاید مقصود اشاره به لکنت زبان سوری دارد) |
“سوری” کیم دیر؟ |
سوری کیست؟ |
سوری بیر گول دی جهنمده بیتیبدیر . |
سوری گلی است که در جهنم روئیده است |
سوری بیر دامجی دی، گوزدن آخاراق اوزده ایتیبدیر. |
سوری قطره اشکی است که از چشم جاری شده است و در گونه ها گم شده است |
سوری یول- یولچوسودور، ایری ده یوخ ،دوزده ایتیبدیر. |
سوری مسافری است، که نه در راه های بیراهه بلکه در راه درست گم شده است |
سوری، بیر مرثیه دیر اوخشایاراق سوزده ایتیبدیر. |
سوری مرثیه ای است که در حال سروده شدن در میان کلمات گم شده است |
او کونول لرده کی ایتمیش دی ازلدن، اودو گوزدن ده ایتیبدیر. |
او در گذشته از دل ها گمشده بود، از این رو از چشم افتاده است |
سوری بیر گوزلری باغلی، اوزو داغلی سوزوداغلی، |
سوری یک چشم بسته است، خودش داغدار است و حرفهای داغدار |
اولوب هاردان هارا باغلی! |
ببین از کجا به کجا دل بسته است! |
بوشلاییب دوغما دیارین، اوموب البته یاریندان. |
دیار مادری خود را رها کرده است، البته که از یارش توقع داشته است |
ال اوزوب هر نه واریندان. |
از هر چه که داشته دست کشیده است |
قورخماییب،شهریمیزین قیشدا آمانسیز بورانیندان، نه قاریندان. |
از سرمای سوزان شهرمان در زمستان نترسیده است |
گزیر آواره تاپا، یاندیریجی دردینه چاره، تاپابیلمیر. |
آواره و سرگردان می خواهد درمانی برای دردش بیابد اما، ... نمی تواند |
چوخ سئویر عشقی باشیندان آتا، آمما آتا بیلمیر. |
خیلی دلش می خواهد عشق را از سر بیندازد، اما ... نمی تواند |
اووا باخ آووچی دالینجا قاچیر، آمما چاتا بیلمیر. |
شکار را نگاه کن که می دود تا به شکارچی برسد، اما ... نمی تواند |
ایش دونوب، لیلی توشوب چوللره مجنون سوراغیندا. |
کارها برعکس شده است، لیلی به دنبال مجنون آواره بیابان شده است |
شیرین الده تئشه، داغ پارچالاییر فرهاد اوتورموش اوتاغیندا. |
شیرین تیشه به دست گرفته است و کوه ها را به خاطر مجنون از هم می شکافد |
تشنه لب قو نئچه گور جان وئری دریا قیراغیندا. |
ببین قوی تشنه لب چگونه در کنار دریا جان می دهد |
گوزده حسرت یئرینی خوشله ییب ابهام دوداغیندا. |
در چشمانش حسرت جا خوش کرده است و در لب های تردید |
وارلیغین سون اثری آز قالیر ایتسین یاناغیندا. |
کم مانده است آخرین نشانه های حیات در گونه هایش گم شود |
سانکی بیر کوزدی بورونموش کوله وارلیق اوجاغیندا. |
مانند زغالی است که در اجاق هستی به خاکستر آغشته شده است |
کوزه ریر پیلته کیمین، یاغ توکه نیب دیر چراغیندا. |
مانند فتیله چراغی است که روغنش تمام شده است |
بوی آتیر رنج باغیندا. قوجالیر گنج چاغیندا، |
در باغ رنج و حسرت بزرگ می شود، در سن جوانی پیر می شود |
بیر آدامسیز، سوری آدلی، الی باغلی، دیلی باغلی! |
یک بی کس، به اسم سوری، دستانش ناتوان و زبانش ناتوان |
سوری جان ! اومما فلکدن ، فلکین یوخدو وفاسی، |
سوری جان از فلک توقع زیادی نداشته باش، فلک بی وفاست |
نه قدر یوخدو وفاسی، او قدر چوخدو جفاسی، |
هر قدر که وفا ندارد، همانقدر جفای فلک نیز زیاد است |
کوهنه رقاصه کیمین، هر کسه بیر جوردی اداسی، |
مانند رقاصه های قدیمی برای هر کسی یک ادایی در می آورد |
او آیاقدان دوشه نی، ایستیر آیاقدان سالان اولسون. |
فلک می خواهد که هر از پا افتاده ای را، بیشتر از پا بیندازد |