تقدیم بخدایم که وقتهای بیهوده ام نگذاشته اند به او بگویم عاشقش هستم

گاهی بنام عشق قدم میزنم در روی این زمین،زمینی که پر است از آدمهایی که عشق را مقدس نمیدانند

عشق ستایش من از مردی نیست که با خود بیگانه است یا پرستش عقایدی نیست که به مرور زمان جای دیگری، آن را میگیرد

من اگر عاشقانه پای میکوبم بر زمین فقط برای تداعی این است که هنوز از وجود لایتناهیت خدای من در من ذره ای هویداست تو از من ناامید نگرد

من ستایشانه هایم فقط برای تویست که حقیقتی باور پذیر هستی

پناهم من شاید خرد و شکننده باشم ولی دستی که در هر خلوتم با تو میدهم مرا زمین گیر نمیکند من مسافر آن آسمانی هستم که تجلی عاشقانه ای از تو میباشد