سوالی دارم...

سؤالی دارم...

از تو،از آزادی،از مهتاب.......

.......از نگاه شب تاب...

   که جوابش نه پر از فلسفه است ،

    نه پر از منطق خشک...

                                               سؤالی دارم،که هوایش...پر احساس سکوت باران 

                                                       در پس پنجره ای تو خالیست...

                                                      دود بی حوصلگی در فضایش جاریست...

            سوالی دارم...

         سرد میبارد و سنگین به نظر می آید...

             مثل سنگینی یک نعش یخی!!

                روی یک کارتون ناهموار...

                                                                        سوالی دارم...

                                                                        نه سوالم خوابید،زیر طوفان سفید

                                                                          بی صدا،بی پروا به نگاهم زل زد...

       و من این ماه،این سال 

         به پلشتی زمان میخندم 

           که قدم های پر از دلهره را 

                عاشقی معنا کرد

                                                                  گامهایی که از حسرت نان سرشار است

                                                                     نه......در آن عشوه گری نیست

                                                                               عذاب است.........عذاب.

    اینک این تو  و کنارت سبدی تجربه نافرجام

         تا کجا تجربه هایت جاریست؟؟

             این نگاه اجباریست!!!

                                                               ومن حالا اینجا....میزنم فریادی.....تا بگویم...

                                                                نه سوالی باقیست،نه جوابی پیداست...

          منم و راه به ظاهر صافی 

                 که تهش...

                 ناپیداست...