بندگی به بینائی

 

اشعار احمد یزدانی:

ای خدا ، قادر توانـائی              

صاحبِ جان و مالِ ماهائی

گُل توئی ، بویِ گُل شما هستی               

خالقِ آسمان و دریائی

آسمان و زمین و دریاها 

وَ جهــانِ بزرگ و رویائی،

با تمامیِ هستیِ در آن

که هر آن است مثلِ دنیائی

از غباری به ظاهراً کوچک

تا بزرگان عالم آرائی

همه در فکـرِ سجده ی بر تو

وَ نموده چه کوچکی هائی؛

آبِ جاری به رودهای روان

وَ تمامِ خرد و دانائی

همه از صُنع قدرتت ؛ خالق

وَ تو اربـابِ کُـلّ آنهـائی

دستگیری کُن ای خداوندم

تو بزرگ تمام دنیائی

من نخواهم بهشت و حوران را

یا نخواهم فرازو بالائی

من فقط خواهش از شما دارم

که کنم بندگی به بینائی

در حریمِ شما بُوَم ایمن

از شیاطین وَ همچو آنهائی

بنده ای شاکرو شکورم کن

وَ بِکُش نَفسِ زشتِ هرجائی

چشمِ جانِ مرا بکن زیبا

تا نبینم به غیرِ زیبائی

احمدیزدانی

@ahmadyazdany