محرّم

دوره ی ماتم و محرّم شد
اشک آمد وَ خنده ها کم شد
شیعه پوشید رختهای سیاه
حاکم چهره های ما غم شد
...
یادو نام حسین در دلها
بینظیر است در همه دنیا
اهل بیتش از آل پیغمبر
بوی گل مست کرده دنیا را
....
صف به صف هریک از یکی بهتر
سربلندو مقاوم و برتر
مانده تا پای جان سرِ پیمان
گشته الگو برای نوعِ بشر
....
جبرئیل از عطا وَ کوثر گفت
از وفاداری برادر گفت
آن بزرگی که دست و سر را داد
از ابوالفضل نیک اختر گفت
...
تشنگی از نگاهِ او سیراب
زده زانو به خدمتِ او آب
یک نگاه هم نکرد .، با خود گفت
خیمه گه منتظر ، شَوَم سیراب؟
....
یادِ اصغر زند به جان آتش
شیعیان سوختند از آن آتش
تا به محشر وَ روزِ رستاخیز
حرمله سوزد از نهان آتش
....
اکبر آن سروِ جفتِ پیغمبر
نوّه ی نازنینی از حیدر
کاش بودیم و یاورش بودیم
آن بزرگ و نجیب و خوش منظر
.....
باید از یاوران آقا گفت
از زُهیرو بُریرو آنها گفت
عون و جعفر وَ حُرّ آزاده
از صفِ خوبی و سجایا گفت
....
زینب امّا حکایتی دیگر
رنجهایش تمام داغِ جگر
در رگش خونِ حضرت مول
زنده گردانِ راهِ پیغمبر
....
حضرت داغدار ما ، سجّاد
زینت دین مدارِ ما ، سجّاد
ماندو پرچم بدست او برخاست
از حسین(ع)یادگارِ ما ، سجّاد
....
از محرّم وَ از صفر اسلام
زنده ماندو قوی شدو خوش نام
شیعه چشمان منتظر دارد
با ولایت همیشه او همگام

ای که چشمان انتظارت هست
بر فرج دائماً شعارت هست
همرهی کن به حضرت رهبر
گُل. ،،اولی الامرِ روزگارت هست
احمدیزدانی