اینم برا دل کربلا نرفته ها

کاش می‌شد بنویسم که حلالم بکنید

ننویسم رفقا فکر به حالم بکنید

کاش آن روز که روزی مرا می دادند
بیشتر تذکره ی کرببلا می دادند

همه رفتند و من از هجر تو هق هق کردم
بخدا حضرت ارباب زغم دق کردم

کاش همراه تمام رفقا می رفتم
پابرهنه ز نجف کرببلا می رفتم

خستگی در وسط راه چه لذت دارد
زائرت در نظر فاطمه عزت دارد

عاشق آن است که اسپند در آتش باشد
هربلایی رسد از یار دچارش باشد

جز غم عشق مگر غصه ی دیگر داریم
قسمت این است که چون کوزه ترک برداریم

در ازل با نفس عشق که بیدار شدیم
ما به بین الحرمین تو گرفتار شدیم

داغ داریم، نپرسید چرا تب داریم
از ازل در دلمان روضه ی زینب داریم

Y, [۲۹.۱۱.۱۵ ۲۳:۴۷]
ای رفیقان که سوی
شهر حسین در سفرید

این دل غمزده و
زار مرا هم ببرید

زیر یک پرچم و
بیرق همگی سینه زدیم

شرط و انصاف
نبوده که شما ها بپرید

فکر این مساله
بدجور خرابم کرده

که چرا شاه کرامت
دل من را نخرید

من شنیدم که در این
خانه بد و خوب یکیست

ولی فهمیده ام
انگارشما خوب ترید

و ببالید به خود
چون که رسیدید حرم

بین خوبان زمان
از همه خوبان به سرید

به مقام علی اکبر که
رسیدید مرا یاد کنید

یک سلام از طرف من
محضر ارباب کنید

لبیک یاحسین

التماس دعا