خاطره ای زیبا از یک پزشک متخصص اطفال

من دکتر س . ص متخصص اطفال هستم

سالها قبل چکی از بانک نقد کردم و بیرون آمدم..

کنار بانک پسرکی دستفروش بساط باطری . ساعت . واجناس دیگری پهن

کرده بود.

دیدم مقداری سکه دو ریالی در بساطش ریخته است.

آن زمان تلفنهای عمومی با سکه های دو ریالی کار میکردند.

جلو رفتم یک تومان به او دادم و گفتم دو ریالی بده

او با خوشرویی پولم را با دو سکه بهم پس داد و گفت : اینها صلواتی است!

گفتم یعنی چه؟

گفت: برای سلامتی خودت صلوات بفرست و سپس به نوشته روی میزش

اشاره کرد (دو ریالی صلواتی موجود است)

باورم نشد.. ولی چند نفر دیگر هم مراجعه کردند و به آنها هم....

گفتم مگر چقدر درآمد داری که اینهمه دو ریالی را مجانی می دهی؟

با کمال سادگی گفت:

200 تومان که 50 تومان آن را در راه خدا و برای اینکه کار مردم راه بیفتد دو ریالی

میگیرم صلواتی میدهم.

 

مثل اینکه سیم برق به بدنم وصل کردند .. بعد از یک عمر برای پول 

دویدم و حرص زدم.. دیدم این دست فروش از من خوشبخت تر است

که یک چهارم از مالش را برای خدا میدهد

در صورتی که من تاکنون به جرات میتوانم بگویم یک قدم به راه خدا نرفتم

و یک مریض مجانی نیز نپذیرفتم

احساساتی شدم  و دست کردم  ده تومان به طرف او گرفتم.

او با لبخندی مملو از صفا گفت: برای خدا دادم که شما را خوشحال کنم

این بار یک اسکناس صد تومانی به طرفش گرفتم و او باز حرفش را تکرار کرد.

من که خیلی مغرور تشریف دارم مثل کوه یخی در گرمای تابستان آب شدم...

به او گفتم:چه کار میتوانم بکنم؟ گفت: خیلی کارها  آقا! شغلت چیست؟

گفتم : پزشکم

گفت: شبهای جمعه در مطب را باز کن و مریض های صلواتی بپذیر.

نمیدانید چقدر ثواب دارد!

صورتش را بوسیدم و در حالی که گریان شده بودم.. خودم را در درون اتومبیلم 

انداختم و به منزل رفتم.

دگرگون شده بودم..ما کجا اینها کجا؟!

از آن روز تابلویی در اطاق انتظار مطبم نوشتند با این مضمون<شبهای جمعه

مریض صلواتی می پذیرم >

دوستان و آشنایان طعنه ام زدند اما گفته های آن دست فروش در گوشم

همیشه طنین انداز بود و این بیت سعدی:

 

گفت باور نمی کردم که تو را

بانگ مرغی چنین کند مدهوش

گفتم این شرط آدمیت نیست

مرغ تسبیح گوی و ما خاموش....