به آن لبخندت که چون لبخند گلهاست / به رخسارت که چون مهتاب زیباست

به گلهای بهار عشق و مستی / به قرآنی که آن را میپرستی

قسم ای نازنین تا زنده هستم / تو را من دوست دارم میپرستم

درون کلبه تاریک و تارم / تویی تنها چراغ روزگارم

کبوترهای شعرم تیر خوردند / نمیبینی که عمری بی قرارم

دوست دارم با تمامه وجودم

آسمان جای عجیبیست نمیدانستیم / عاشقی کار غریبیست نمیدانستیم / عمر مدیون نفس نیست نمیدانستیم / عشق کار همه کس نیست نمیدانستیم .

ما زاده شده ایم که دوست بداریم کسانی که بر قلبمان زخم ایجاد نمودند .

دوست دارم نسرین

تو کیستی ، تو چیستی؟
که رنگ لاله ها
ز دیدن تو زرد می شود
و باغ از تو بی پرنده می شود

***
تو کیستی ، تو چیستی؟
که عطر یاس و نسترن
و سکر باده کهن
ز دیدن تو می پرد
و از تو شادی و فراغ و امن
بَدَل به رنج و داغ و درد می شود

***
تو کیستی که پیش قلب سنگ تو
سرشک و ضجّه به ز شادی است
چرا پسند آن دل پلید تو
عزا و مرگ و نامرادی است

***
تو کیستی که از تو شد
لبالب از سرشک و خون ایاغ ما
دگر بهار سر نزد به باغ ما

***
تو کیستی که باورت شده ست
که مهتری به کشتن است و بستن است
چه بی خرد ، بی هنر ، چه شوم و بد
کسی ، خسی ، که شیوه اش
همیشه دل شکستن است

تقدیم به عزیزترین کس دنیام