از صبوری خسته ام

خــستــ امـ …

از صبور خــستـــ ام …

از فــَریــــادهای که در گـــلویـــم خفـ مانـد …

از اشـــــــک هایــی که قـاه قـاه خنــــده شـ …

و از حــــرف های که زنـــده ب گـــور گــَشت در گــورستاِ دلـــــم

آســــا نیست در پــَس خـــنـده ها مصــنوع گریــ ها دلت را ،

در بــی پنـــاهیت در پشت هـــــزارا دروغ پنهـــا کن …

ایــــ روزهــا معن را از زنـدگـــ حذف کــره امـ …

بدون تو برایـــم فرق نمــکــُنـد روزهایـــم را چگونــ قربانـ کنمـ