عشق

چه صدائیست که پیچیده در این جنگل مرگ؟چه کسی تیشه یراین شاخه ی افتاده زمین می کوبد؟این تبر مال تو نیست؟دستها آن تونییست، تو چه محکم و چه کاری وچه با عشق وعلاقه ،به من شاخه افتاده ی خشکیده تبر می کوبی؟آی آرام بزن می شکند عمق سکوت،وای آرام بزن تا نکنم آه تو را، جمع کن هر چه شکستی ،دل من هیزم خوبی شد، آتشی بر دل من زد که ببینی:عشق هم می سوزد،خوب هم می سوزد.